tag:blogger.com,1999:blog-67783101826834811592024-02-22T07:03:56.023-08:00Σαν σήμεραΣαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comBlogger251125tag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-1362950020995341902011-07-20T03:07:00.000-07:002011-07-20T04:29:13.352-07:0020 ΙΟΥΛΙΟΥ- ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ<div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπο την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε σαν αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200,000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4,000 νεκροί, και 1619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης , το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων.</span></div><div></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν πρόκειται για εισβολή αλλά για “ειρηνική επέμβαση” με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στη πρίν του πραξικοπήματος κατάσταση. Επίσης η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το δικαίωμα για την επέμβαση της ήταν κατοχυρωμένο στη Συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνθήκη που δημιουργήθηκε με σκοπό να διαφυλάσει την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Συνθήκη Εγγυήσεως δεν δίνει το δικαίωμα ένοπλης παρέμβασης στις εγγυήτριες χώρες, παρά μόνο εάν:</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> 1. Εγγυήτρια χώρα χρειάζεται να αμυνθεί σε περίπτωση εισβολής από μια Τρίτη χώρα.<br />
2. Τα Ηνωμενα Έθνη ζητήσουν ένοπλη παρέμβαση από μια εγγυήτρια χώρα<br />
3. Η Κυπριακή Δημοκρατία ζητήσει ένοπλη παρέμβαση και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει το αίτημα.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Πότε δεν εγκρίθηκε τέτοιο αίτημα από το Συμβούλιο Ασφαλείας, ποτέ η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ζήτησε από την Τουρκία να παρέμβει στρατιωτικά και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που συνεδρίασε στη Νεα Υόρκη στις 16 Ιουλίου, δεν είχε πάρει απόφαση. Η Τουρκία ενέργησε με βάση τα προ πολλού έτοιμα σχέδια της.<br />
<b>Η εισβολή και διαίρεση του νησιού σχεδιασμένη από καιρό</b></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> Η Βρετανία στην Κύπρο</span></span></b></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τις πρώτες δεκαετίες της αγγλοκρατίας οι Έλληνες της Κύπρου είδαν με ευχαρίστηση την αλλαγή. Η Τουρκική-Οθωμανική κακοδιοίκηση και τυραννία τερματιζόταν, οι νέοι κυρίαρχοι αν και ξένοι ήταν χριστιανοί και τους συνόδευε η φήμη ότι κυβερνούσαν τους λαούς με πνεύμα φιλελεύθερο και ανεχτικό. Από την πρώτη στιγμή γεννήθηκαν ελπίδες ότι οι Αγγλοι θα παραχωρούσαν τελικά την Κύπρο στην Ελλάδα. Οι ελπίδες των Ελληνοκυπρίων ήταν ουτοπικές.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Κύπρος είχε μια σημαντική τουρκική μειονότητα, βρισκόταν πολύ μακριά από την Ελλάδα και πολύ κοντά στην Τουρκία. Επίσης, η Αγγλία αφενός είχε αναλάβει την διακυβέρνηση της Κύπρου με σαφείς δεσμέυσεις έναντι της Τουρκίας, και αφετέρου η Κύπρος παρείχε πολλά στρατηγικά πλεονεκτήματα στη Βρετανία, όπως έλεγχο της διώρυγας του Σουέζ και την διασφάλιση του θαλάσσιου δρόμου προς τις Ινδίες. Με βάση την Κύπρο η Βρετανία ήταν ευκολότερο να αναχαιτίσει την ρωσική επέκταση προς την Μεσόγειο, και μπορούσε να εδραιώση την ναυτική της υπεροχή στην Μεσόγειο (με την Κύπρο και Γιβραλτάρ στα άκρα και Μάλτα στο κέντρο).</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Η Βρετανία κύρηξε άκυρη την Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μετά την είσοδο της Τουρκίας στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανίας, Αυστρίας) και τα γεγονότα που ακολούθησαν μέχρι την Συνθήκη της Λωζάνης, η Αγγλία κύρηξε άκυρη την Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως της 4ης Ιουνίου 1878, απέλασε και ακύρωσε όλες τις Τουρκικές βλέψεις πρός την Κύπρο, και προσάρτησε την Κυπρο στις 5 Νοεμβρίου 1914, καθιστόντας την ως “αποικία του Στέμματος”. Οι σαφείς δεσμεύσεις που η Αγγλία είχε αναλάβει την διακυβέρνηση της Κύπρου έναντι της Τουρκίας, δεν υφίστατο πλέον. Η Αγγλία ανακύρηξε την Κύπρο ως αποικία για καθαρά δικά της συμφέροντα.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Παρόλα ταύτα, οι Έλληνες της Κύπρου είχαν θερμό εθνικό πόθο να απεξαρτοποιηθούν από τους κατακτητές, αποικιοκράτες. Ο ενωτικός πόθος βρισκόταν διαρκώς ενωπίον των Άγγλων κυριάρχων, με δημοψηφίσματα, άοπλες εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες. Στις 18 Οκτωμβρίου 1931 αντιδρώντας στην αυθαιρεσία του Άγγλου Κυβερνήτη αλλά και στην επίμονη άρνηση των Άγγλων να ικανοποιήσουν τους ενωτικούς πόθους των Ελληνοκυπρίων ο λαός της Κύπρου μπήκε σε ανένδοτο αγώνα για Ένωση με την Ελλάδα. Πυρπόλησαν το κυβερνείο, αστυνομικούς σταθμούς και αποικιακών κυβερνητικών γραφείων. Αποκορύφωμα της βρετανικής αρνητικότητας ήταν δηλώσεις του υφυπουργού Αποικιών Χένρι Χόπκινσον στη Βουλή των κοινοτήτων, ο οποίος αναφερόμενος στο αίτημα των Κυπρίων για αυτοδιάθεση είπε : “Υπάρχουν ορισμένα εδάφη της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, τα οποία λόγω των ιδιαιτεροτήτων τους, ουδέποτε θα πρέπει να αναμένουν ότι θα γίνουν πλήρως ανεξάρτητα” [4]. Η Ελληνική προσφυγή στον ΟΗΕ, η οποία ακολούθησε το διαβόητο “ουδέποτε” του Χόπκινσον, στηρίχθηκε στο άρθρο 1, παράγραφος 2, του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που διαλαμβάνει ότι ένας από τους σκοπούς των Ηνωμένων εθνών είναι “να αναπτύσσουν φιλικές σχέσεις μεταξύ των Εθνών, που να βασίζονται στον σεβασμό προς την αρχή της ισότητας των δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών”.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Η Βρετανία μετατρέπει το Κυπριακό από αποικιακό ζήτημα σε ελληνοτουρκική διαφορά.</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Οι αγγλικές κυβερνήσεις των Συντηρητικών αναγνώρισαν την πολιτική απειλή που δημιουργήτο εναντίων τους, γενικότερα σε όλες τους τις αποικίες μα ειδικότερα στην Κύπρο, με το όλο και αναβαθμιζόμενο δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών. Έτσι σχεδίασαν και πέτυχαν να μετατρέψουν το Κυπριακό από αποικιακό ζήτημα σε ελληνοτουρκική διαφορά επειδή με αυτό τον τρόπο η πολιτική πίεση που δεχόταν θα υποβαθμίζετο. Εάν η Τουρκία εμπλακόταν πολιτικά ζητώντας την Κύπρο, η Αγγλία θα μπορούσε στο διηνεκές να παρουσιάζεται εώς διαμεσολαβητής και κηδεμόνας της Κύπρου. Εώς το 1954 οι Τουρκικές κυβερνήσεις παρά τις πιέσεις του Τουρκικού τύπου σπάνια και με πολλή διακριτικότητα εκδήλωναν την αντίθεση τους στην Ένωση, αφού η Αγγλία κύρηξε άκυρη την Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως και οποιαδήποτε Τουρκικά συμφέροντα στη Κύπρο. Η Τουρκία τότε εδινε μεγάλη σημασία στην διαφύλαξη των ομαλών σχέσεων της Τουρκίας με την Ελλάδα. Η αγγλική διπλωματία όμως παρότρυνε παρασκηνιακά την Κυβέρνηση του Αντνάν Μεντερές να εκδηλώσει ενδιαφέρον για την Κύπρο και η Τουρκία βρήκε ευκαιρία για επανακτήση χαμένου Οθωμανικού εδάφους.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Οι Άγγλοι συνεργάζονται με τους Τούρκους</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αγορεύοντας κατά την συζήτηση του Κυπριακού τον Σεπτέμβριο του 1954 ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Σέλγουιν Λόιντ επίτηδες έδωσε έμφαση στην αντίθεση των Τουρκοκυπρίων πρός την ενωση και τον κίνδυνο διακοινοτικών ταραχών. Πρόσφερε έτσι την ευκαιρία στον Τούρκο αντιπρόσωπο Σελίμ Σαρπέρ να υποστηρίξει πλήρως τις βρετανικές θέσεις και να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας. Πλήρη ανάμειξη της Τουρκίας στο Κυπριακό επιχείρησε η κυβέρνηση του Αντονι Ίντεν το καλοκαίρι του 1955. Ενδεικτικά, 30 Ιουνίου 1955 ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Χάρολντ Μακμίλαν προσκάλεσε τους ομολόγους του, της Ελλάδας Στέφανο Στεφανόπουλο και της Τουρκίας Φατίν Ρουστού Ζορλού σε μια τριμερή διάσκεψη στο Λονδίνο για να συζητήσουν “πολιτικά και αμυντικά ζητήματα που επηρεάζουν την Ανατολική Μεσόγειο”. Παρά τις έντονες προειδοποιήσεις του Μακαρίου ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην Διάσκεψη θα σήμαινε αναγνώριση της Τουρκίας ως ενδιαφερόμενου μερους στο Κυπριακό, η Ελληνική Κυβέρνηση έπεσε σε καλοστημένη παγίδα.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στην τριμερή διάσκεψη ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Φατίν Ρουστού Ζορλού δήλωσε ωμά ότι “το μέλλον της Κύπρου δεν ήταν θέμα ούτε της Ελλάδας ούτε της Κύπρου, αλλά της Βρετανίας και της Τουρκίας”. Υπογραμμίζοντας την αντίθεση της Τουρκίας στην Ένωση, χρησιμοποίησε επιχειρήματα, πολλά από τα οποία επαναλαμβάνονται μέχρι σήμερα. Η Κύπρος είπε, είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια της Τουρκίας. Όποιος ελέγχει την Κύπρο ελέγχει και τα Νότια λιμάνια της Τουρκίας. Υποστήριξε ότι το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης δεν έχει απόλυτη εφαρμογή. Τα νησιά Άαλαντ, είπε, αν και οι κάτοικοι τους κατά 95% είναι Σουηδοί, παραχωρήθηκαν στη Φιλανδία, επειδή είναι πλησιέστερα στην χώρα αυτή παρά στην Σουηδία. Ο Ζορλού απέρριψε όχι μόνο την αυτοδιάθεση αλλά και την αυτοκυβέρνηση υποστηρίζοντας ότι, μεχρις ότου ηρεμήσουν τελείως τα πράγματα, έπρεπε να διατηρηθεί στη Κύπρο το υφιστάμενο καθεστώς. Στην Διάσκεψη, έγινε ολοφάνερο το χάσμα απόψεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ήταν ότι ακριβώς επιδίωκε η Αγγλία, αυτό ομολόγησε ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Ivone Kirkpatrick στον δημοσιογράφο Σύριλ Φολς. Ο Macmillan αναφέρει: “Είχε (η Ελλάδα), τουλάχιστον αποδεχτεί ότι η Κύπρος δεν ήταν “αποικιακό πρόβλημα” αλλά ένα μεγάλο διεθνές ζήτημα”.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Τουρκικές προβοκάτσιες, ηθικός υποστηρικτής η Αγγλία</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Τριμερής Διάσκεψη του Λονδίνου είχε και τρομερές επιπτώσεις στην Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης. Από τον Αύγουστο του 1954, που κατατέθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση προσφυγή στον ΟΗΕ με αίτημα την αυτοδιάθεση του Κυπριακού λαού, απικράτησε στη Τουρκία μεγάλος λαϊκός αναβρασμός. Στον Τύπο γράφονταν εμπρηστικά ανθελληνικά άρθρα και η τουρκική Κυβέρνηση πιεζόταν να αναλάβει δράση για να ματαιώσει την Ένωση. Με υποκίνηση της υπό τον Φαζίλ Κουτσιούκ τουρκοκυπριακής ηγεσίας ιδρύθηκε στη Τουρκία οργάνωση με την ονομασία “Η Κύπρος είναι Τουρκική”, που δεν έπαυε να εξάπτει τον φανατισμό των λαϊκών μαζών. Με υπόδειξη του υπουργού Εξωτερικών Ζορλού οργανώθηκαν από την ίδια την Κυβέρνηση και από στελέχη του κυβερνώντος Δημοκρατικού κόμματος, απίστευτης βαρβαρότητας ταραχές σε βάρος της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη. Απέβλεπαν στο να δοθεί το μήνυμα ότι η Κύπρος συγκλόνιζε τον Τουρκικό Λαό σε βαθμό που η Κυβέρνηση “αδυνατούσε να συγκρατήσει την κοινή γνώμη”. Αυτό αποκάλυψε ο Μεντέρες στον δημοσιογράφο και πρόεδρο της οργάνωσης “Η Κύπρος είναι Τουρκική”, Χικμέτ Μπίλ. Έναυσμα των ταραχών αποτέλεσε είδηση που μεταδόθηκε από τον κρατικό ραδιοσταθμό και τις εφημερίδες ότι στις 5 Σεπτεμβρίου ρίχτηκε στην Θεσσαλονίκη βόμβα εναντίον του σπιτιού όπου είχε γεννηθεί ο Κεμάλ Ατατούρκ. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης άφησαν να εννοηθεί ότι ευθύνονταν Έλληνες. Στην πραγματικότητα την βόμβα την είχε μεταφέρει Τούρκος φοιτητής από την Τουρκία και την τοποθέτησε Τούρκος κλητήρας. Τα δύο αυτά πρόσωπα συνελήφθησαν και ομολόγησαν την πράξη τους.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Καμία λύση χωρίς την έγκριση της Τουρκίας</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Από την στιγμή που οι Βρετανοί κατέστησαν την Τουρκία ισότιμο ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό, οι Τούρκοι αποθρασύνθηκαν. Με τρόπο ωμό, βίαιο και έξω από τα διπλωματικά θέσμια πολλές φορές δεν παρέλειπαν ευκαιρία που να μην καθιστούν σαφές τόσο προς την Αγγλία όσο και προς την Ελλάδα αλλα και τις ΗΠΑ ότι καμμία λύση δεν θα μπορούσε να δοθεί στο Κυπριακό χωρίς την εγκριση της Τουρκίας. Και καθώς η Τουρκία εθεωρείτο, πολύτιμος και αναντικατάστατος σύμμαχος του ΝΑΤΟ, οι τουρκικές αυτές προειδοποιήσεις λαμβάνονταν πολύ σοβαρά υπόψη. Τελικά η αγγλική πολιτική στο Κυπριακό κατέστη δέσμια των Τούρκων. Δεν απείχε από την πραγματικότητα αυτό που ο Ρούντολφ Τσέρτσιλ, γιός του Γουίνστον Τσέρτσιλ, είπε στις 6 Ιουλίου το 1956 στον Αμερικανό δημοσιογράφο Σάυρους Σουλτσμπέργκερ: “Το Φόρειν Όφις δεν το διευθύνει πια ούτε ο Ίντεν, ούτε ο Σέλγουιν, αλλά ο Μεντέρες”</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Η Εθναρχία εγκαταλείπει το αίτημα της Ένωσης</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η αδυναμία των Άγγλων να καταστείλουν την δράση της ΕΟΚΑ τους ανάγκασε να διαπραγματευτούν για πρώτη φορά το Κυπριακό αποκλειστικά με τον Μακάριο και όχι και με εκπροσώπους των Τουρκοκυπρίων. Στις 30 Οκτωβρίου 1955 στάλθηκε στην Κύπρο ως Κυβερνήτης ο σερ Τζών Χάρτινγκ και συναντήθηκε με τον Μακάριο. Πρότεινε το ίδιο σχέδιο αυτοκυβέρνησις που είχε παρουσιάσει ο Μακμίλαν και προνοούσε την νομοθετική εξουσία να την ασκούσε Νομοθετική Συνέλευση με “αιρετή πλειοψηφία” με την συμμετοχή Τουρκοκυπρίων. Οι εξωτερικές υποθέσεις, η άμυνα και η εσωτερική ασφάλεια θα άνηκαν ασφαλώς στην αποκλειστική δικαιοδοσία του κηδεμόνα της Κύπρου, Άγγλου Κυβερνήτη . Ο Μακάριος για πρώτη φορά, όπως παρατηρεί ο Κρανιδιώτης εγκατέλειπε το αίτημα της άμεσης Ένωσης και δεχόταν να συνεργαστεί με την Βρετανική Κυβέρνηση σε ένα μεταβατικό σύνταγμα αυτοκυβέρνησις μέχρι της εφαρμογής της αρχής της αυτοδιάθεσης. Ο Μακάριος αντιπρότεινε στον Χάρτιγκ τα εξής: “Αναγνώριση από την Βρετανία του δικαιώματος του Κυπριακού λαού για αυτοδιάθεση, και συνεργασία με την Βρετανική Κυβέρνηση για εκπόνηση και άμεση εφαρμογή Συντάγματος προσωρινής αυτοκυβέρνησις. Ακολούθησαν τρεις άλλες συναντήσεις του Μακαρίου με τον Χαρντίγκ και μετά από διαβουλεύσεις του Χάρντιγκ με την Αγγλική Κυβέρνηση και του Μακαρίου με την νέα Ελληνική Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (που σχηματίστηκε στις 6.10.1955) με τα τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπάγου) για πρώτη φορά αναγνωριζόταν, έστω και με δύο αρνήσεις, το δικαίωμα του Κυπριακού Λαού για αυτοδιάθεση. Συγκεκριμένα αναφερόταν «Δεν είναι, όθεν, θέσις της Βρετανικής Κυβερνήσεως το ότι η αρχή της αυτοδιαθέσεως ουδέποτε δύναται να εφαρμοσθή εις την Κύπρον».</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ωστόσο η προσφορά της αυτοδιάθεσης που έγινε κάτω από την πίεση του αγώνα της ΕΟΚΑ, γινόταν υπό όρους που ουσιαστικά την εξουδετέρωναν. Μια τελική λύση, σύμφωνα με το έγγραφο που παρουσίασε ο Χάρντιγκ , θα έπρεπε να εξασφαλίζει τα στρατηγικά συμφέροντα όχι μόνο της Βρετανίας αλλά και των συμμάχων της. Όμως σημαντικότερος σύμμαχος της Αγγλίας στην περιοχή αυτή ήταν η Τουρκία, η οποία υποστήριζε πλέον ότι η Κύπρος ήταν ζωτικής σημασίας για τα στρατηγικά της συμφέροντα, γιαυτό και απέρριπτε ασυζήτητα την εφαρμογή της αυτοδιάθεσης στην Κύπρο, επειδή θα οδηγούσε στην Ένωση. Καθαυτό τον τρόπο η Αγγλία επανελλημένα επανέφερε τις Τουρκικές βλέψεις στη Κύπρο πάντοτε με σκοπό την δικιά της κηδεμονία του νησιού. Εξαρτούσε δηλαδή την τελική λύση και από την Τουρκία, η οποία ήταν σύμμαχος της στο ΝΑΤΟ και το Σύμφωνο της Βαγδάτης.(αντικομουνιστική συμμαχία).</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Μαχητική διεκδίκηση της διχοτόμησης εκ μέρους της Τουρκίας</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κλειδί για την κατανόηση της τροπής που πήρε το Κυπριακό και της πολιτικής που ακολούθησε έκτοτε η Τουρκία στο θέμα αυτό είναι δύο υπομνήματα του Τούρκου καθηγητή της Νομικής και πολιτικού Νιχάτ Ερίμ προς την κυβέρνηση Μεντέρες στις 24 Νοεμβρίου 1956 και 22 Δεκεμβρίου 1956. Ο Ερίμ υπέδειξε ότι η απαίτηση της Τουρκίας να της επιστραφή ολόκληρη η Κύπρος σε περίπτωση αποχώρησης των βρετανών από το νησί ένεκα του αγώνα της ΕΟΚΑ, δεν συγκέντρωνε καμμία πιθανότητα διεθνούς υποστήριξης. Αντίθετα, αν απαιτούσε διχοτόμηση, θα μπορούσε να την στηρίξει σε μια διεθνώς αποδεχτή και πολύ συμπαθή αρχή, εκείνη της αυτοδιάθεσης. Η πολιτική της Τουρκίας πήρε μια απότομη στροφή και μαχητικά διεκδικούσε να εφαρμοστεί η αυτοδιάθεση ξεχωριστά για τους Ελληνες και τους Τούρκους της Κύπρου, πράγμα που θα οδηγούσε στη διχοτόμηση. Άρχισε να πιέζει πολιτικά τους συμμάχους της υποστηρίζοντας ότι η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή από την Τουρκία γιατί “θα παραβίαζε το δικαίωμα της τουρκοκυπριακής κοινότητας για αυτοδιάθεση, και θα διασάλευε είς βάρος της Τουρκίας την ισοροπία που είχε επιτευχθεί με την Συνθήκη της Λοζάνης”. Ο Ερίμ, υποστήριξε ότι η ελληνική πλειοψηφία στην Κύπρο ήταν περιστασιακή και υπέδειξε ότι η Τουρκία θα έπρεπε να ακολουθήσει πολιτική ανατροπής των πληθυσμιακών δεδομένων με την εγκατάσταση χιλιάδων Τούρκων στο νησί.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τις εισηγήσεις του Ερίμ υιοθέτησε η Κυβέρνηση Μεντερές, η οποία από τότε πρόβαλλε την διχοτόμηση ως εθνική διεκδίκηση της Τουρκίας. Από τους Τούρκους παρέλαβε την ιδέα της διχοτόμησης η Αγγλία, η οποία την χρησιμοποίησε ως δαμόκλειο σπάθη για να εξουδετερώσει το ελληνικό αίτημα για αυτοδιάθεση – Ενωση και έτσι να διατηρήσει την κυριαρχία της στην Κύπρο. Ο Ερίμ επικεφαλής τουρκικής αντιπροσωπείας επισκέφτηκε την Λευκωσία, όπου ο Χάρντιγκ ανάμεσα στα άλλα τον συμβούλεψε να στείλει η Τουρκία για εγκατάσταση στη Κύπρο δέκα χιλιάδες μορφωμένους Τούρκους για να ενισχύσουν την τουρκική κοινότητα. Ο Φαζίλ Κουτσιούκ ιδρυτής της οργάνωσης “Η Κύπρος είναι Τουρκική” με έδρα την Κωνσταντινούπολη και σκοπό την επιστροφή της Κύπρου στην Τουρκία, τώρα προοθεί την διχοτόμηση. Η προτασή του ήταν να διχοτομηθεί η Κύπρος στην γραμμή του 35ου παράλληλου, το βόρειο τμήμα να ενωθεί με την Τουρκία και το νότιο με την Ελλάδα. Η γραμμή του 35ου παράλληλου είναι περίπου το έδαφος σήμερα της Κυπριακής Δημοκρατίας που βρίσκετε κάτω από την Τουρκική κατοχή με την εισβολή της Τουρκίας το 1974.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Οι Άγγλοι για να αντιμετωπίσουν την ΕΟΚΑ επιδίωξαν την συμμαχία των Τούρκων και Τουρκοκυπρίων. Προσέλαβαν εκατοντάδες Τουρκοκύπριους ως επικουρικούς αστυνομικούς, στους οποίους ανέθεταν μεταξύ άλλων και κοινές με τους Βρετανούς στρατιωτικές περιπολίες σαν ένα σώμα. Ήταν αναπόφευκτο σε αιματιρές συγκρούσεις να σκοτώνονται και Τούρκοι επικουρικοί και από επικουρικούς να σκοτώνονται αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Σε περιπτώσεις που σκοτώνονταν επικουρικοί, οι Τουρκοκύπριοι ξεχύνονταν σε συνοικίες πάντα με την ανοχή των Αγγλων και πυρπολούσαν γειτονικά ελληνικά καταστήματα, κακοποιούσαν ή και σκότωναν Ελληνοκυπρίους άοπλους. Τέτοια γεγονότα προκαλούσαν μεγάλη ένταση μεταξύ των δύο κοινοτήτων και μεγάλο αναβρασμό μεταξύ των λαικών μαζών στην Τουρκία. Ο σκοπός των Άγγλων που ήθελαν την κηδεμονία του νησιού γινόταν πια εφικτός.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Απόπειρες Τουρκικής Εισβολής στην Κύπρο</b><br />
</span>Μία απόπειρα της Τουρκίας να εισβάλει στο νησί και να επιβάλει την διχοτόμηση ήταν στις 25 Φεβρουαρίου 1964 όταν η Κυπριακή Δημοκρατία εξάγγειλε τον αφοπλισμό των ατάκτων και την δημιουργία μιας δύναμης 5,000 ειδικών αστυνομικών. Αυτό έμελλε να ήταν το πρώτο βήμα για την δημιουργία στρατού της Κύπρου που αργότερα πήρε την ονομασία “Εθνική Φρουρά”. Την 1η Ιουνίου 1964 θεσπίστηκε νόμος που προέβλεπε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Ο νόμος προκάλεσε τις διαμαρτυρίες της Τουρκίας και της Αγγλίας. Ο Κουτσιούκ ο οποίος μετά τις διακοινονικές συγκρούσεις δήλωσε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν νεκρή, τώρα παρουσιάζεται σαν αντιπρόεδρος και προβάλει βέτο. Η Tουρκία ειδοποίησε τις ΗΠΑ ότι σκόπευε να διατάξει εισβολή. Η Σοβιετική Ένωση μέσω του σοβιετικού ηγέτη Νικήτα Κρούστσιεφ, δηλώνει κατά τρόπο σαφή και κατηγορηματικό την πρόθεση της να υπερασπιστεί την ελευθερία και ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στις 5 Ιουνίου1964 ο πρόεδρος Τζόνσον με αυστηρή επιστολή στον Ινονού ανακόπτει την Τουρκική πρόθεση δηλώνοντας πως “Εάν η Σοβιετική Ενωση αντιδρούσε στη Τουρκική εισβολή, το ΝΑΤΟ δεν θα εμπλεκόταν και η Τουρκία θα αφηνόταν στο έλεος της Σοβιετικής Ένωσης.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Μπαρουτσού (Γενικός Διευθυντής του Τμήματος Τουρκο-Ελληνικών υποθέσεων) την 1η Ιουλίου 1974 στην Κυπριακή Συντονιστική Επιτροπή (Kibris Koordinasyon Komitesi) είπε ότι στη προκειμένη περίπτωση πραξικοπήματος, η Τουρκία πρέπει να το προβάλει σαν διεκπερέωση της Ένωσης, γιατί αυτό θα δικαιολογούσε μονομερή στρατιωτική επέμβαση. Για τέτοια προοπτική ή για κάποια γεγονότα που θα ήταν αρκετά να δώσουν στους Τούρκους την πρόφαση άρα την δυνατότητα απόβασης, οι Τούρκοι είχαν ετοιμάσει τρεία λεπτομερές στρατηγικά σχέδια εισβολής που βρισκόνταν στα συρτάρια. Το πρώτο προέβλεπε απόβαση σε 24 ώρες, το δέυτερο σε 48, και το τρίτο σε τρείς φάσεις. Πολλές φορές στο παρελθόν επιβιβάστηκαν οι Τούρκοι στα πλοία για να πραγματοποιήσουν κάποιο από τα τρεία αυτά σχέδια μα γύριζαν πίσω, επειδή το πρόσχημα δεν ήταν αρκετό.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Ο ρόλος των Άγγλων των Αμερικανών και της πρώην ΕΣΣΔ</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ στις 14 Μαίου 1948 σε παλαιστινιακά εδάφη, με την εκδίωξη χιλίαδων Αράβων από τις εστίες τους, προκάλεσε την εχθρότητα των αραβικών λαών και έγινε αιτία να φουντώσει ο αραβικός εθνικισμός. Η αραβική εχθρότητα έγινε ακόμη μεγαλύτερη μετά τον “Πόλεμο των έξι ημερών” τον Ιούνιο του 1967, κατά τον οποίο το Ισραήλ κατέλαβε και άλλα αραβικά εδάφη (την Δυτική Όχθη, την λωρίδα της Γάζας, την χερσόνησο του Σινά, και τα υψώματα Γκολάν στην Συρία). Η εχθρότητα των Αράβων στράφηκε και εναντίων των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ, που υποστήριζαν το Ισραήλ. Οι μεγάλες αραβικές χώρες που περιέζωναν το Ισραήλ, (η Αίγυπτος, η Συρία και το Ιράκ, ζήτησαν και πήραν βοήθεια από την Σοβιετική Ένωση. Αφθονος σοβιετικός οπλισμός κατέκλυσε τις χώρες αυτές. Και το σημαντικότερο, ο σοβιετικός στόλος, του οποίου η παρουσία στην Μεσόγειο ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη πριν την δεκαετία του 1960, άρχισε να αμφισβητεί την κυριαρχία του 6ου Αμερικανικού στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο (Απρίλιος 1964). Το 1971 ο σοβιετικός στόλος στη ανατολική μεσόγειο παρουσίαζε υπεροπλία σε σύγκριση με τον αμερικανικό. Μπορούσε μάλιστα να ελλιμενίζεται σε φιλικά λιμάνια, ενώ ο 6ος αμερικάνικος στόλος έχασε τα λιμάνια της Τουρκίας ένεκα των εχθρικών διαδηλώσεων Τούρκων πολιτών που Θεωρούσαν εχθρική την αμερικάνικη πολιτική επειδή παρεμπόδισε τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1964. Η κατάσταση γινόταν ακόμα πιο δυσμενής για τα δυτικά συμφέροντα, επειδή οι πετρελαιοπαραγωγικές αραβικές χώρες όπως Ιράκ, Λιβύη και Αλγερία καθώς και το Ιράν άρχισαν να θέτουν υπό τον ελεγχό τους την παραγωγή και την εμπορία του πετρελαίου το οποίο μέχρι τότε εκμεταλλεύοταν με τεράστια κέρδη αγγλικές, αμερικανικές και γαλλικές εταιρίες.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Κύπρος υποστήριζε τις αραβικές χώρες στη διαμάχη τους με το Ισραήλ και αυτές υποστήριζαν ένθερμα τις προσπάθειες του Ελληνισμού στην Κύπρο να αποκτήσει αδεύσμευτη ανεξαρτησία και να μήν περιέλθει υπό τον έλεγχο του ΝΑΤΟ. Όμως πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ήταν να εμποδίσουν την Σοβιετική Ένωση να αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερα πλεονεκτήματα με την αύξηση της επιρροής της στην Κύπρο, που, λόγω της φιλίας της με τους Άραβες συνεπαγόταν αυξημένο κίνδυνο για το Ισραήλ.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η διείσδυση τηε ΕΣΣΔ στον χώρο της Μέσης Ανατολής αύξησε την στρατιγική σημασία της Κύπρου για την Δύση. Οι βρετανικές βάσεις στη Δεκέλεια και το Ακρωτήρι απέκτησαν ακόμη μεγαλύτερη στρατηγική αξία ιδικά μετά την εκδίωξη των Άγγλων από την διώρυγα του Σουέζ (1956) και το Άδεν (1967). Οι βάσεις χρησιμοποιούταν πρός : “Αντιμετώπισης της απειλής του σοβιετικού συνασπισμού”.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το ΝΑΤΟ θεωρούσε το Κυπριακό ως οικογενειακή του υπόθεση, εξαιτίας της στρατιωτικής παρουσίας της Αγγλίας και των ΗΠΑ στο νησί. Γιαυτό και είδε με εξαιρετική ανησυχία την ανάμειξη της ΕΣΣΔ που έθετε σε κίνδυνο τα στρατηγικά του πλεονεκτήματα στην Κύπρο. </span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κύρια φροντίδα της Αμερικής ήταν να αποτραπεί μια σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας εξαιτίας της Κύπρου. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφή επειδή θα επέφερε διάσπαση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, ισχυροποίηση της παρουσίας της ΕΣΣΔ στην ανατολική μεσόγειο και κίνδυνο μετατροπής της Κύπρου σε σοβιετικό δορυφόρο. Για να εξουδετερωθούν οι κίνδυνοι έπρεπε ο Μακάριος να φύγει από την εξουσία και να πάρη τη θέση του μια φίλια κυβέρνηση, και η Τουρκία να συγκρατηθεί από του να εισβάλει στη Κύπρο. Όμως η Τουρκία με κανένα τρόπο δεν έπρεπε να ταπεινωθεί επειδή ήταν ενας εξαιρετικά πολύτιμος σύμμαχος για τις ΗΠΑ. Γιαυτό οποιαδήποτε λύση του Κυπριακού απαραιτήτως θα έπρεπε να έχει την έγκριση της Τουρκίας.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η ΕΣΣΔ εξάλλου είχε ως σκοπό η Κύπρος να μήν τεθεί υπό τον έλεγχο του ΝΑΤΟ. Για να αποτρέψει τέτοιο ενδεχόμενο προειδοποιούσε ότι δεν θα ανεχόταν στρατιωτική εισβολή της νατοϊκής Τουρκίας στη Κύπρο. Για τον ίδιο ρόλο καθιστούσε σαφές ότι δεν ευνοούσε ένωση της Κύπρου με την νατοική Ελλάδα. Η Κύπρος για την ΕΣΣΔ θα έπρεπε να διατηρηθεί ως ανεξάρτητο κράτος και οποιαδήποτε λύση του προβλήματος θα έπρεπε να εξευρεθεί μέσω του ΟΗΕ και όχι του ΝΑΤΟ.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Η Αφορμή της Εισβολής</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η αφορμή ήρθε στις 15 Ιουλίου 1974, όταν εκδηλώθηκε πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου από την ΕΟΚΑ Β. Την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος η Αθήνα αποδοκιμάστηκε σκληρά. Από όλα τα κράτη, η Σοβιετική Ένωση, που φοβόταν την Αμερικανική ανάμειξη μέσω της Χούντας των Αθηνών (της κυβέρνησης δηλαδή των πραξικοπηματιών) είχε την πρώτη και πιό σκληρή αντίδραση δηλώνοντας κατηγορηματικά : “ Η Χούντα άπλωσε το χέρι της και στη Κύπρο”. </span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Τουρκία βρήκε την αφορμή, μα επρεπε όμως πρίν την εισβολή να βεβαιωθεί ότι τα πλοία της δεν θα επιστρέφαν πίσω όπως τόσες άλλες φορές. Ερωτηματικά που έπρεπε να απαντηθούν ανάμεσα σε άλλα ήταν, “Ποιά θα ήταν η αντίδραση της Ρωσίας;”, “Η Αμερική θα έλεγε στην Τουρκία να γυρίσει πίσω όπως επί Τζόνσον;” “Τί θα έκανε η Ελλάδα;, υπήρχε κίνδυνος να επιτεθεί;'' </span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="ds1"> <b>Πραξικόπημα</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Μακάριος στέλνει επιστολή προς τον Γκιζίκη, αναφέροντας πληροφορίες ότι Έλληνες αξιωματικοί της Κύπρου ετοιμάζουν εναντίον του πραξικόπημα και ζητά την άμεση απομάκρυνση τους. Με αυτό το γράμμα ο Μακάριος για πρώτη φορά μπήκε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με την Χούντα </span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br />
<span class="ds1"> <b>Η Εισβολή, χρονικό</b></span> </span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κερύνεια ( Aspect of Cyprus)</span> </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Τουρκικός στόλος επιτέθηκε στο λιμάνι της Κερύνειας και τα σημεία όπου βρίσκονταν ελληνοκυπριακές δυνάμεις. Δυνάμεις αλεξιπτωτιστών ρίχτηκαν σε περιοχές τουρκοκυπριακές και στην τουρκοκυπριακή συνοικία της Λευκωσίας. Στις επιθέσεις αυτές η αντίδραση των κυπριακών και ελληνικών δυνάμεων Κύπρου ήταν χαλαρή και ανοργάνωτη. Οι εισβολείς διέθεταν όλα τα σύγχρονα όπλα της εποχής. Αντίσταση άξια λόγου πρόβαλε η ΕΛΔΥΚ και ορισμένα σώματα Κυπρίων Εθνοφρουρών, πολλοί από τους οποίους σκοτώθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν ή χάθηκαν τα ίχνη τους. Στο μεταξύ στην Ελλάδα έγινε γενική επιστράτευση και κινητοποίηση στρατού, αλλά το ελληνικό καθεστώς, η Χούντα των Συνταγματαρχών, δεν προχώρησε παραπέρα και δεν αντέδρασε στρατιωτικά.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Λευκωσία ( Aspect of Cyprus)</span> </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στη Νέα Υορκη συνήλθε και πάλι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και αποφάσισε την κατάπαυση του πυρός από τις 4 το απόγευμα της 22ης Ιουλίου. Με την προοπτική της κατάπαυσης του πυρός οι Τούρκοι δυνάμωσαν τις πολεμικές τους επιχειρήσεις, καταλαμβάνοντας την Κερύνεια και επεκτείνοντας τη ζώνη κατοχής. Στις 4 το απόγευμα, από την ελληνοκυπριακή πλευρά εφαρμόστηκε η απόφαση για κατάπαυση του πυρός, όχι όμως από την πλευρά των Τούρκων, που προώθησαν τις δυνάμεις τους και κύκλωσαν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Λίγο μετά τις 4 το απόγευμα τα διεθνή πρακτορεία μετέδιδαν την καθεστωτική αλλαγή στην Αθήνα. Η πτώση του στρατιωτικού καθεστώς και η μεταβίβαση της εξουσίας στους εξόριστους πολιτικούς ήταν γεγονός. Την 24η Ιουλίου κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ορκίστηκε στην Αθήνα, με πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή. Παραλληλα στην Κύπρο τα γεγονότα υποχρέωσαν τον Σαμψών να παραιτηθεί. Πρόεδρος ανάλαβε ο Γλαυκος Κληρίδης.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στις 25 Ιουλίου 1974 άρχισαν στην Γενεύη οι ειρηνευτικές συνομιλίες για την Κύπρο, μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών των τριών εγγυήτριων χωρών της Κυπριακής Ανεξαρτησίας (Μαύρος, Γκιουνές, Κάλαχαν). Στο τέλος των συνομιλιών στις 30 Ιουλίου υπέγραψαν διακύρηξη, που τα κύρια σημεία της ήταν:</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> 1. Η μή επέκταση των περιοχών που είχαν κάτω από τον ελεγχό τους οι αντίπαλες δυνάμεις.<br />
2. Η εγκαθίδρυση ζωνών ασφαλείας μεταξύ των αντιμαχομένων<br />
3. Η εκκένωση των Τουρκικών θυλάκων από την Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ<br />
4. Το δικαίωμα να διαθέτουν οι δύο πλευρές δική τους αστυνομία και δυνάμεις ασφαλείας<br />
5. Οπως και η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων με συμμετοχή Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για οριστική διευθέτηση του Κυπριακού.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Εάν σκοπός της Τουρκίας μέσω της εισβολής ήταν ότι είχε ανακοίνωσει και ισχυρίζεται μέχρι σήμερα, δηλαδή ότι δεν πρόκειτε περι εισβολής αλλά για “ειρηνική επέμβαση” με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στη πρίν του πραξικοπήματος κατάσταση, η εισβολή έπρεπε να σταματίσει εδώ. Τα σχέδια των Τούρκων όμως ήταν άλλα. Ακολούθησε η δεύτερη φάση των ειρηνευτικών συνομιλιών της Γενεύης (8-14 Αυγούστου)</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><u><b>ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ: </b></u></span><br />
<em><strong><span style="color: #073763; font-size: medium;"> </span></strong></em></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><div style="color: #444444; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em><strong>Η τραγωδία της Κύπρου το ΄74 σχεδιάστηκε να γίνει το 1972 ! Ο βρώμικος ρόλος του εφιάλτη του ελληνισμού Κίσσινγκερ. </strong></em></span><br />
<span style="font-size: small;"><em><strong>-Εχθρικός στους Έλληνες, κυνικός απέναντι του Μακαρίου. Η πληροφορία που μας δόθηκε και ήταν καταχωνιασμένη στ’ «αραχνιασμένα ράφια της μνήμης» κάποιων ανθρώπων που την γνώριζαν, βεβαιώνει, ότι το σχέδιο Κίσσιγκερ για την Κύπρο, από την διχοτόμηση της οποίας προσδοκούσαν οι ΗΠΑ και η στενή σύμμαχός τους το Ισραήλ, μελλοντικά διευκολύνσεις λόγω της στρατηγικής της θέσεως, είχε τεθεί σε εφαρμογή και το 1972!</strong></em></span> <br />
<span style="font-size: small;"><a href="" name="more"></a></span> <br />
<span style="font-size: small;"><em><strong><span>Η παγίδα στήθηκε με αφορμή την επιστολή των τριών μητροπολιτών, Κιτίου, Πάφου και Κυρήνειας, που ζητούσαν να παραιτηθεί ο Μακάριος από την κοσμική εξουσία και να επιστρέψει στην αρχιεπισκοπική. Την επιστολή συνέταξαν - και με την παρώρυνση κατευθυνόμενων εξωυπηρεσιακών παραγόντων της Κύπρου – και την απέστειλαν στον αρχηγό της Χούντας Γ. Παπαδόπουλο την 1η Μαρτίου 1972.</span></strong></em></span> <br />
<span style="font-size: small;"><em><strong><span>Ήταν ουσιαστικά μια καλοστημένη παγίδα και απέμενε να «τσιμπήσει» ο Παπαδόπουλος που... έβλεπε την κίνηση των τριών μητροπολιτών «πολύ ενδιαφέρουσα, έχουσα βάσιν δικαίου» και επιπλέον «εξυπηρετούσε τα εθνικά συμφέροντα» που ήταν η απομάκρυνση του Μακαρίου και η... Ένωση της Κύπρου μετά της Ελλάδος.</span></strong></em></span> <br />
<span style="font-size: small;"><em><strong><span>Ο Παπαδόπουλος συγκάλεσε το «Συμβούλιο Στέμματος» υπό την προεδρία του Ζωϊτάκη, για να συζητηθεί το περιεχόμενο της επιστολής. Πριν όμως συνεδριάσουν, ο τότε αντιπρόεδρος Στ. Παττακός δέχτηκε προσωπικό τηλεφώνημα από τον πρέσβη στο Λονδίνο στρατηγό Σορόκο που του διαμήνυε ότι, «η βρετανική κυβέρνηση είναι αντίθετη στην ανατροπή του Μακαρίου» και ότι «θα αντιδράσει σε περίπτωση που η Ελληνική κυβέρνηση προχωρήσει σύμφωνα με το αίτημα των τριών μητροπολιτών».</span></strong></em></span> <br />
<span style="font-size: small;"><em><strong><span>Ο Παττακός θεώρησε πολύ σοβαρή την πληροφορία, ζήτησε από τον Σορόκο να έλθει στην Αθήνα για διαβουλεύσεις. Η Συνεδρίαση του Συμβουλίου Στέμματος έγινε με τον Γ. Παπαδόπουλο να ακούει τις γνώμες όλων. Μόνο ο Παττακός εξέφρασε ζωηρές επιφυλάξεις όπως και ο Ξανθόπουλος-Παλαμάς.Η συνεδρίαση έληξε χωρίς να πάρει απόφαση ο Παπαδόπουλος. Την επομένη τον επισκέφθηκαν οι Παττακός και Σορόκος και άκουσε για τις αντιδράσεις και το δυσμενές αντίκτυπο που θα είχε στο εξωτερικό μια τέτοια ενέργεια. Τελικώς ο Παπαδόπουλος επείσθη, και δεν έπεσε στην παγίδα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που έβαλαν δύο έτη μετά στον Ιωαννίδη. Λέγεται ότι εκείνος που πίεσε τον Σορόκο φορτικά να μιλήσει στον Παττακό για να προλάβουμε εθνικές περιπέτειες, ήταν ο πρέσβης Λεωνίδας Παπάγος.</span></strong></em></span> <br />
<span style="font-size: small;"><em></em></span><br />
<span style="font-size: small;"><em> </em><em><strong>Οι Άγγλοι για το ρόλο του Κίσσινγκερ</strong></em></span> <br />
<span style="font-size: small;"><em><strong><span>Πριν πεθάνει ο Βρετανός πρώην πρωθυπουργός Τζαίημς Κάλαχαν σε μια αποκαλυπτική ομολογία του είπε: «Η κρίση στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974 μου έδωσε τις πλέον εφιαλτικές στιγμές της πολιτικής μου καριέρας. Η βρετανική κυβέρνηση είχε στείλει τότε σημαντική ναυτική δύναμη και ζήτησε από τις ΗΠΑ να συμμετάσχουν με τον 6ο Στόλο σε κοινή επιχείρηση παρέμβασης για να εμποδίσουν την τουρκική εισβολή. Ο Κίσσιγκερ, όχι μόνο απάντησε αρνητικά στο Σχέδιο των Βρετανών, αλλά απείλησε και με αυστηρό βέτο!»Λίγο πριν από την εισβολή, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Τάσκα, μόλις μαθαίνει την προετοιμασία των Τούρκων, στέλνει επείγον τηλεγράφημα στον Κίσσινγκερ και του ζητεί να τεθεί ο 6ος Στόλος ανάμεσα σε Τουρκία και Κύπρο για να εμποδίσει την απόβαση. Ο Κίσσινγκερ του απαντά πολύ θυμωμένα: «Σταμάτα να είσαι τόσο συναισθηματικός με τους Έλληνες!»</span></strong></em></span> <br />
<span style="font-size: small;"><em></em></span><br />
<span style="font-size: small;"><em> </em><em><strong>Συνομιλία Κίσινγκερ - Μακαρίου</strong></em></span> <br />
<span style="font-size: small;"><em><strong><span>Με το άνοιγμα των Αρχείων του Σταίητ Ντηπάρτμεντ φάνηκε ο βρώμικος ρόλος του Κίσσινγκερ απέναντι στον Ελληνισμό. Σε μία συνομιλία του με τον πρόεδρο Νίξον που τον «αποκοίμιζε» με τις δήθεν ανησυχίες του ότι ο Μακάριος τώρα θα στραφεί στον κομμουνισμό και στο Ανατολικό μπλοκ, εισηγείτο να κρατηθεί ο αρχιεπίσκοπος μακριά από την Κύπρο…</span></strong></em></span> <br />
<span style="font-size: small;"><em><strong><span>Το πόσο γλοιώδης και κυνική ήταν η συμπεριφορά του απέναντι στον Μακάριο, φαίνεται από τον διάλογο που είχαν όταν συναντήθηκαν παρουσία του πρέσβη στην Κύπρο Ουίλιαμ Κρόφορντ ( που του έμαθε να τον προσφωνεί Μακαριότατε):</span></strong></em></span> <br />
<br />
<span style="font-size: small;"><strong>Κίσσινγκερ: Μακαριότατε, είμαι τόσο χαρούμενος που σε καλωσορίζω στην Ουάσιγκτον. Θέλω να ξέρεις ότι έχουμε μεγάλο σεβασμό για σένα. Αισθανόμαστε ότι είσαι πολύ μεγάλος για το νησί σου. Μάλιστα εάν το επιλέξεις, θα μπορούσες υποθέτω να γίνεις πρόεδρος ή πρωθυπουργός της Ελλάδος… Τώρα, εάν μακαριότατε ήσασταν γενικός γραμματέας της Σοβιετικής Ένωσης αυτό θα μας δημιουργούσε πραγματικά προβλήματα έχοντας κάποιον αντίπαλον σαν κι εσάς. Μακαριότατε όταν είμαι μαζί σου πραγματικά αισθάνομαι ότι μου αρέσεις…</strong></span> <br />
<span style="font-size: small;"><strong>Μακάριος (κοιτάζοντας τον χαμογελαστά): Δρ Κίσσινγκερ , αυτό θα διαρκέσει μόνο για περίπου πέντε λεπτά, αφού χωρίσουμε. Έτσι δεν είναι;</strong></span> <br />
<span style="font-size: small;"><strong>Το χαμόγελο του Δόκτορα πάγωσε στο πρόσωπό του…</strong></span> <br />
<br />
<span style="font-size: small;"><strong>Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη</strong></span> <br />
<span style="font-size: small;"><strong>Πηγή: Real News </strong></span> </div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-65990500176237691502011-06-18T05:02:00.000-07:002011-06-18T05:03:34.941-07:0017 ΙΟΥΝΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div id="content-body"><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><h1 class="title" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Πρώτος πρωταθλητής ο Άρης… </span></h1><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> Μία και μόνο ματιά στα κιτάπια. Ένα και μόνο άκουσμα στα παλιά χρόνια δημιουργεί απορίες αρχικά, επεξήγηση στη συνέχεια και θαυμασμό στο τέλος. Άκουσμα, επεξεργασία και αποτέλεσμα είναι ένα τρίπτυχο στοιχείων για ένα αποτέλεσμα. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το εν λόγω κείμενο;</span></span></div><div></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Σαν σήμερα το μακρινό αναμφίβολα, 1928 ο Άρης Θεσσαλονίκης κατακτούσε το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας του νικώντας με 3-1 τον Ατρόμητο Αθηνών στο γήπεδο του Ηρακλή. Ο αγώνας είναι για το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα Ελλάδας, το οποίο είχε διαφορετική μορφή από το σημερινό.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Στο πρώτο πρωτάθλημα Ελλάδας που διεξήχθη τη σεζόν 1927-1928, πήραν μέρος μόvo τρεις ομάδες, Ο Αρης, ο Εθνικός και ο Ατρόμητος Αθηνών. Δηλαδή οι πρωταθλήτριες της Θεσσαλονίκης του Πειραιά και της Αθήνας αντίστοιχα. Αυτό το σύστημα ίσχυσε μέχρι και την περίοδο 1929-1930 όπου τότε πήρε διαφορετική μορφή.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Με πρόεδρο της ομάδας, τον Λευτέρη Ηλιάδηπροπονητή τον Αυστριακό Κέσλερ και ηγέτη εντός αγωνιστικού χώρου τον παίκτη που προς τιμήν του ονομάζεται σήμερα το γήπεδο του (σ.σ Κλεάνθη Βικελίδη), οι «Κίτρινοι» έπειτα από την εξασφάλιση της πρωτιάς στο πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης με με 9 νίκες σε 10 αγώνες (τροπαιούχος για 4η φορά) κατέκτησαν και το Πανελλήνιο πρωτάθλημα με τρεις νίκες και μία ήττα στο ενεργητικό τους και στέφονταν για πρώτη φορά στην ιστορία τους πρωταθλητές Ελλάδας.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>Το τότε ρόστερ της ομάδας αποτελούσαν οι εξής παίκτες:</b></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Νίκος Αγγελάκης, Κώστας Βικελίδης, Σάββας Βογιατζής, Ιάκωβος Γιακουμής, Κώστας Γκικόπουλος, Γκουντέλιας, Βασίλης Ιωαννίδης, Διονύσης Καλτέκης, Νίκος Κατράντζος, Θανάσης Κατσαούνης, Χρήστος Κολωνιάρης,</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Παναγιώτης Κοσματόπουλος, Κώστας Κουμπλής, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Χρήστος Λεονταρίδης, Ζαρέν Μηνασιάν, Κώστας Μπαρίτας, Ιορδάνης Μπογδάνου, Γιάννης Νακόπουλος, Αλέκος Οικονόμου, Ηλίας Οπλοποιός, Θανάσης Παπάς, Βασίλης Παίων, Ευτύχιος Παίων.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div>http://www.gazzetta.gr/article/item/202274-protos-protathletes-o-ares%E2%80%A6</div><div id="content-body"></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-36826979468415496542011-06-11T00:37:00.000-07:002011-06-11T00:45:22.656-07:00ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>10 ΙΟΥΝΙΟΥ </b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">"</span><b style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μέγας Αλέξανδρος ή Αλέξανδρος Γ' ο Μακεδών</b><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">, Βασιλιάς της Μακεδονίας, ηγέτης της πανελλήνιας συμμαχίας κατά της Περσικής αυτοκρατορίας, Φαραώ της Αιγύπτου, κύριος της Ασίας και βόρειοδυτικής Ινδίας, και ιδρυτής της Ελληνιστικής αυτοκρατορίας. Ένας από τους σπουδαιότερους στρατηγούς της ιστορίας, που έως την ηλικία των 33 ετών είχε κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου (4ος αιώνας π.Χ.).</span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας το έτος 356 π.Χ.. Γονείς του ήταν ο βασιλιάς Φίλιππος Β' της Μακεδονίας και η πριγκήπισσα Ολυμπιάδα της Ηπείρου. Πέθανε στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδωνώσορα Β' στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία ακριβώς 32 ετών και 8 μηνών.</span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Βασιλιάς της Μακεδονίας, συνέχισε το έργο του πατέρα του, του Φιλίππου Β'. Ο Φίλιππος Β' ήταν ιδιαίτερα ικανός στρατηγός, πολιτικός και διπλωμάτης, αναμορφωτής του μακεδονικού στρατού και του μακεδονικού κράτους . Ήταν συνετός σαν βασιλιάς, αλλά συχνά παρασυρόταν από βίαια και άγρια πάθη.</span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Αλέξανδρος, ολοκλήρωσε την ενοποίηση των αυτόνομων ελληνικών πόλεων-κρατών της εποχής, και κατέκτησε σχεδόν όλο τον γνωστό τότε κόσμο (Μικρά Ασία, Περσία, Αίγυπτο κλπ), φτάνοντας στις παρυφές της Ινδίας.</span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Αλέξανδρος σηματοδοτεί το τέλος μιας ιστορικής περιόδου και την αρχή μιας καινούριας, των Αλεξανδρινών χρόνων, που είναι περισσότερο γνωστά ως Ελληνιστική περίοδος."</span></span><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Έλληνες ιατροί πιστεύουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έχασε τη ζωή του από οξεία παγκρεατίτιδα, νόσο με συχνά μοιραία έκβαση, για την οποία τα θεραπευτικά μέσα αντιμετώπισης είναι ακόμη και σήμερα ελάχιστα. Σε αυτή τη διάγνωση οδηγήθηκαν οι επιστήμονες μετά από προσεκτική μελέτη των αναφορών του Πλουτάρχου και του Αθηναίου σχετικά με τον θάνατο του Μακεδόνα στρατηλάτη. </span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span></span><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές ο Μέγας Αλέξανδρος αισθάνθηκε έναν οξύ πόνο στην πλάτη, όταν κατά τη διάρκεια ενός συμποσίου και ύστερα από στοίχημα με έναν φίλο του ήπιε χωρίς διακοπή ένα τεράστιο κύπελλο με κρασί. Ο συνδυασμός με ένα γεύμα πλούσιο σε λιπαρά, το οποίο προφανώς είχε προηγηθεί, φαίνεται ότι επιδείνωσε το πρόβλημα. </span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span></span><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ο πόνος στην πλάτη και ο υψηλός πυρετός που παρουσίασε έπειτα από λίγο είναι χαρακτηριστικά της φλεγμονής του παγκρέατος, η οποία στάθηκε μοιραία για τη ζωή του.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />
</div><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΕΓΡΑΨΑΝ :</span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span></span><br />
<div style="text-align: justify;"> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Με την ευκαιρία της προβολής της ταινίας του </span><b style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ολιβερ Στόουν</b><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> με τον </span><b style="font-family: Verdana,sans-serif;">Κόλιν Φάρελ</b><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> στον ρόλο του μακεδόνα στρατηλάτη </span><i style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μέγα Αλέξανδρου</i><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> και με την άποψη του </span><b style="font-family: Verdana,sans-serif;">Γκρέιαμ Φίλιπς</b><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">, συγγραφέα ενός από τα πολλά βιβλία που γράφτηκαν γι' αυτόν, τον «μυστηριώδη θάνατό» του και τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις σχετικά με την πάθηση που τον προκάλεσε, θα επιθυμούσα να αναφέρω τα παρακάτω: </span></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Ο Αλέξανδρος πέθανε στη Βαβυλώνα στις 10 Ιουλίου του 323 π.X. και όχι στα τέλη Μαΐου του ίδιου έτους, όπως αναγράφεται. Αμερικανοί επιστήμονες που ασχολήθηκαν με τον θάνατό του διεξοδικά αναφέρουν πως οφειλόταν σε αλκοολική ηπατοπάθεια, δηλητηρίαση με αρσενικό ή στρυχνίνη, ηπατίτιδα, περιτονίτιδα, σαλμονέλωση, τραυματισμό και φλεγμονή. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης <b>Ρόμπιν Λέιν-Φοξ</b>, που υπήρξε σύμβουλος του Ολιβερ Στόουν σε θέματα ιστορίας της ταινίας του, αναφέρει πως δεν είναι γνωστά τα αίτια του θανάτου του Αλέξανδρου. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Ο <b>Δημήτρης Τσουτσούλης</b>, Senior registrar του Νοσοκομείου Hammersmith του Λονδίνου, σε άρθρο του στο «Βήμα» της 25ης Οκτωβρίου 1998, αποδίδει τον θάνατο πιθανότατα σε τυφοειδή πυρετό, σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ οι οποίοι διατύπωσαν τις απόψεις τους σε τεύχος της επιθεώρησης «New England Journal Medicin» στις 11 Ιουνίου 1998. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Τα περί δηλητηρίασης με στρυχνίνη, που στην εποχή του ήταν άγνωστη, από τη γυναίκα του, τη Ρωξάννη, επειδή είχε σεξουαλικές σχέσεις τάχα με τον Ηφαιστίωνα, ανήκουν στον χώρο της φαντασίας. H αλήθεια είναι ότι μικρός δεν έδειχνε την προτίμησή του σε γυναίκες, γι' αυτό η μητέρα του Ολυμπιάδα του πήγε τη 17χρονη Καλλίξεινα, στις περιπτύξεις της οποίας έμεινε απαθής. Αλλά στους πολέμους του είχε συντροφιά την εταίρα Θαΐδα, μαζί με την οποία έβαλε φωτιά στα ανάκτορα της Περσίας για να εκδικηθεί τον Ξέρξη που έκαψε την Ακρόπολη. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Επίσης από την αρχαιότητα ακόμη υποστηρίχθηκε η άποψη ότι ο Αλέξανδρος δηλητηριάστηκε είτε από τον Μήδιο είτε από τον γιο του Αντίπατρου, τον Ιόλα, ο οποίος ήταν αρχιοινοχόος του. Ακόμη, ότι σε αυτή τη συνωμοσία έλαβε μέρος και ο Αντίπατρος και πως το δηλητήριο το έστειλε ο Αριστοτέλης, ο δάσκαλός του, επειδή φοβήθηκε για τον εαυτό του μετά την εκτέλεση του Καλλισθένη, που ήταν μαθητής του. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Από προσωπική έρευνα και με την πολύτιμη συμβολή του αείμνηστου καθηγητή της Χειρουργικής <i>Χαράλαμπου Σμπαρούνη</i> επάνω στα συμπτώματα της πάθησης που προκάλεσε τον θάνατο του Αλέξανδρου οδηγηθήκαμε στην πιθανότερη αιτία που τον προκάλεσε. Ξέρουμε ότι αυτά κράτησαν 14 ημέρες γιατί ο θάνατός του δεν ήταν αιφνίδιος. Ας τα παρακολουθήσουμε. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Την πρώτη ημέρα, 31 Μαΐου (15 Δαισίου) 323 π.X., ύστερα από βαρύ φαγητό και οινοποσία, αισθάνθηκε έντονο πόνο στην κοιλιά και στον θώρακα, που τον ακολούθησε εμετός, ρίγος και πυρετός. Τη δεύτερη ημέρα αισθάνθηκε εξάντληση, που δεν τον δυσκόλεψε το βράδυ να φάει και να πιει ώσπου να μεθύσει. Ο πόνος στην κοιλιά συνεχίστηκε με αντανάκλαση στον ώμο. Ο πυρετός και το ρίγος εξακολούθησαν. Την τρίτη ημέρα ο πυρετός παρέμεινε υψηλός και συνοδεύτηκε από ιδρώτα, ρίγος και σωματική κατάπτωση. Την τέταρτη, πέμπτη, έκτη και έβδομη ημέρα η κατάσταση επιδεινώθηκε και, άρρωστος, δεν είχε καλή επικοινωνία. Την όγδοη έφτασε σε προκωματώδη κατάσταση που κράτησε ως τη δωδεκάτη ημέρα. Παρ' όλα αυτά όρισε διάδοχός του να είναι ο «κράτιστος». Τη δέκατη τρίτη ημέρα η αναπνοή του δυσχεραίνεται και η όψη του παίρνει το χαρακτηριστικό περιτονιδικό προσωπείο, το «ιπποκράτειο προσωπείο», όπως χαρακτηριστικά λέγεται στην Ιατρική, γιατί πρώτος το περιέγραψε ο πατέρας της Ιατρικής. Τη δέκατη τέταρτη ημέρα, 13 Ιουνίου, πέθανε. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> H συμπτωματολογία της πάθησης του βασιλιά της Μακεδονίας, με τα σημερινά δεδομένα της ιατρικής επιστήμης, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πέθανε από χολολιθίαση, η οποία του προκαλούσε συχνές κρίσεις. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Είναι γνωστό ότι η χολολιθίαση οδηγεί σε οξεία πυώδη ή σηπτική χολοκυστίτιδα και χολαγγειίτιδα και σε οξεία νεκρωτική ή σηπτική παγκρεατίτιδα. Ετσι γίνεται φανερό ότι αυτή πρέπει να οδήγησε στον θάνατο τον Μέγα Αλέξανδρο γιατί της αρρώστιας προηγήθηκε βαρύ γεύμα και κατάχρηση οινοπνεύματος και γιατί η εξέλιξή της είχε την τυπική εικόνα της οξείας παγκρεατίτιδας, δηλαδή διαξιφιστικό πόνο στην κοιλιά με αντανάκλαση στον θώρακα, συνοδευόμενο από εμετό, από ρίγος και πυρετό, κολλώδεις ιδρώτες, ωχρότητα, συγχυτική κατάσταση, παραλήρημα και «ιπποκράτειο προσωπείο». Στη ληξιαρχική πράξη θανάτου θα μπορούσαμε σήμερα να αναφέρουμε ως αιτία: οξεία παγκρεατίτιδα. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><b><i>Ο κ. Νίκος A. Παπανικολάου είναι ομότιμος καθηγητής Ιατρικής.</i></b></div>http://www.tovima.gr/science/article/?aid=161908<br />
<br />
<div style="text-align: justify;"> <span style="color: black; font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">"Υπερβολικά λιτός και εμφορούμενος από πνεύμα αυτοθυσίας, ο Αλέξανδρος χαρακτηριζόταν από εκπληκτική νηφαλιότητα. Παρ' όλο που η σημερινή γκέι κοινότητα επιμένει να τον προβάλλει ως πρότυπο, μια εικόνα που έφτασε μέχρι το Χόλυγουντ με τη χειρότερη -ίσως- ταινία του Ολιβερ Στόουν, τον Αλέξανδρο χαρακτήριζε η εντυπωσιακή σεξουαλική μετριοπάθεια. Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος θεωρούσε την ομοφυλοφιλία μια επονείδιστη και αφύσικη συνήθεια, και έτσι έλεγε στους στρατιώτες του. Επιπλέον, πριν παντρευτεί, είχε σεξουαλικές σχέσεις μόνο με μία γυναίκα. Ούτε τα πλούτη ούτε το κρασί ούτε το σεξ μπορούσαν να τον αποσπάσουν από την αποστολή του."</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="color: red;"><span style="color: black;">Περιοδικό FOCUS τευχ. 99, Μαϊου 2008 σελ. 60</span></span></span><span style="color: black; font-size: small;"> </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-60091995568698284202011-06-11T00:18:00.000-07:002011-06-11T00:21:13.689-07:00ΙΔΡΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="text"> </span><br />
<div style="text-align: justify;"><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b>10 ΙΟΥΝΙΟΥ </b></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Το Ελληνικό Τμήμα του Ερυθρού Σταυρού (Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός) ιδρύθηκε στις 10 Ιουνίου 1877 υπό την προστασία της Βασίλισσας Όλγας, με πρώτο πρόεδρο τον νομομαθή Μάρκο Ρενιέρη (1815-1897). Στις 6 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου αναγνωρίστηκε από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό. Σκοποί του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, όπως περιγράφονται στο καταστατικό του, είναι σε περίοδο πολέμου η θεραπεία και η περίθαλψη των τραυματιών, η μέριμνα για τους αιχμαλώτους και η προστασία των θυμάτων του πολέμου, ενώ σε περίοδο ειρήνης η παροχή βοηθείας στους πληττόμενους από θεομηνίες και επιδημίες, η παροχή κοινωνικο-προνοιακού και φιλανθρωπικού έργου και η προαγωγή της δημόσιας υγείας γενικότερα. Η δράση του ΕΕΣ επεκτείνεται και εκτός των ελληνικών συνόρων, με αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας σε διάφορα μέρη του κόσμου.</span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span></span><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Έργο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού υπήρξε η ίδρυση Σταθμών Πρώτων Βοηθειών, Κέντρων Αιμοδοσίας, σχολών Νοσηλευτικής, νοσοκομείων («Ερρίκος Ντυνάν», «Ασκληπείο Βούλας», «Κοργιαλένειο-Μπενάκειο» στους Αμπελοκήπους) και της Υπηρεσίας Αναζητήσεως αγνοουμένων.</span></div><span style="font-size: small;"><span class="text"></span></span><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span class="text"><br />
</span></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span class="text"> <b>ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΕΕΣ</b></span></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span class="text"><br />
</span></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span class="text">Ο <b>Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός</b> ιδρύθηκε στις 10 Ιουνίου 1877, με πρωτοβουλία της βασίλισσας Όλγας. Από τη στιγμή της ίδρυσής του αναγνωρίσθηκε από τη Διεθνή Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού και σήμερα αποτελεί μέρος της «οικογένειας» του Διεθνούς Κινήματος Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου. Στη μακρά πορεία του παραμένει σταθερά αφοσιωμένος στις διεθνείς ανθρωπιστικές αρχές και στην αλληλέγγυα εθελοντική προσφορά βοήθειας προς τον συνάνθρωπο. </span></span></div><span style="font-size: small;"><span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span></span></span><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span class="text">Ο <b>Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός</b> είναι ο μεγαλύτερος μη κυβερνητικός οργανισμός στην Ελλάδα με σύνθετο έργο που βασίζεται στην εθελοντική δράση και την άμεση ανταπόκριση των πολιτών. Κινητοποιείται στοχεύοντας πάντα στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου σε περιόδους πολέμου και ειρήνης, στηρίζοντας τραυματίες, ασθενείς, πρόσφυγες, ηλικιωμένους, ανθρώπους με οικονομικές δυσκολίες και άτομα από κάθε ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού. Η δράση του έχει συνδεθεί με την επαγρύπνηση, την αλληλεγγύη και τη φιλαλληλία και είναι συνώνυμη της αφιλοκερδούς προσφοράς και της ανιδιοτέλειας. </span></span></div><span style="font-size: small;"><span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι βασικοί σκοποί και στόχοι του Ε.Ε.Σ. είναι:</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">• <b>Σε καιρό πολέμου:</b> η συνδρομή και επικουρία στο έργο της Στρατιωτικής Υγειονομικής Υπηρεσίας, η νοσηλευτική περίθαλψη τραυματιών και ασθενών, καθώς και η προστασία των αιχμαλώτων, του άμαχου πληθυσμού και των θυμάτων πολέμου.</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">• <b>Σε καιρό ειρήνης:</b> η αρωγή και συμπαράσταση στα θύματα θεομηνιών και επιδημιών, καθώς και η αυτόνομη ή σε συνεργασία με το Κράτος και κοινωνικούς φορείς, ανθρωπιστική δραστηριότητα.</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">Από το 1877 έως σήμερα, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός συνεχίζει άκοπα να επιτελεί το ανθρωπιστικό του έργο φροντίζοντας τις πιο αδύναμες πληθυσμιακές ομάδες της χώρας. Σε συνεργασία με άλλους θεσμικούς φορείς, κρατικούς και μη, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός είναι στο πλευρό κάθε ανθρώπου, οικογένειας ή ομάδας που αντιμετωπίζει δυσκολίες χωρίς να θέτει φυλετικά, εθνικά ή οικονομικής κατάστασης όρια στη δράση του. Παράλληλα, όταν και όποτε υπάρχει ανάγκη στο εξωτερικό, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ενεργοποιείται σε συνεργασία με τους Εθνικούς Συλλόγους άλλων χωρών για την αποστολή διεθνούς βοηθείας.</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">Με βαθιά ανθρωπιστικά ιδανικά και με αίσθημα ευθύνης, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ήταν και είναι παρών στα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας αλλά και διεθνώς, και συνεχίζει να επιτελεί το σύνθετο ανθρωπιστικό έργο πάντα με στόχο τον άνθρωπο και πάντα με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο.</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">http://www.redcross.gr/default.asp?pid=7&la=1</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"></div></span></span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-14766358250981514302011-06-05T02:12:00.001-07:002011-06-05T02:12:54.101-07:00Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ 6 ΗΜΕΡΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="rel-location" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Ιερουσαλήμ</strong></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στις 5 Ιουνίου του 1967 το Ισραήλ πραγματοποιούσε εισβολή στη Γάζα, την αιγυπτιακή χερσόνησο του Σινά, τη Δ.Όχθη και τα συρικά υψίπεδα του Γκολάν σε έναν πόλεμο έξι ημερών που άλλαξε δραματικά την εικόνα της Μέσης Ανατολής και τη «στοιχειώνει» 40 χρόνια μετά... </span></span><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Διεθνής Αμνηστία υπογραμμίζει σε έκθεσή της για τις επιπτώσεις του Πολέμου των Έξι Ημερών ότι οι Παλαιστίνιοι έπειτα από 40 χρόνια κατοχής των εδαφών τους έχουν βυθιστεί στην απόγνωση και τη φτώχεια, ενώ το Ισραήλ έχει αποτύχει να εγγυηθεί την ασφάλεια του πληθυσμού του.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Επί 40 χρόνια η διεθνής κοινότητα έχει αποτύχει να αντιμετωπίσει την ισραηλο-παλαιστινιακή διαμάχη. «Δεν μπορεί, δεν πρέπει, να περιμένει άλλα 40 χρόνια» τονίζει η Διεθνής Αμνηστία και καλεί το Ισραήλ να κατεδαφίσει τους οικισμούς και το τείχος στη Δυτική Όχθη, και τους Παλαιστίνιους να τερματίσουν τις επιθέσεις κατά ισραηλινών στόχων.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Από την έναρξη της τελευταίας βίαιας περιόδου, τον Σεπτέμβριο του 2000, περίπου 4,330 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στην παλαιστινιακή πλευρά και 1.111 στην ισραηλινή. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά επιτακτικά από τη διεθνή κοινότητα να εγκαθιδρύσει μηχανισμούς επιτήρησης αμφότερων των πλευρών.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">«Οι Παλαιστίνιοι είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους» δήλωσε ο Ισραηλινός αντιπρόεδρος Σιμόν Πέρες, σχολιάζοντας την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">«Τα τεράστια προβλήματα που προκάλεσε το τείχος ασφαλείας είναι συνέπειες της δεύτερης Ιντιφάντα και των λεωφορείων με τους Παλαιστίνιους καμικάζι που έρχονται από τη Δυτική Όχθη για να ανατιναχτούν στο Ισραήλ. Κάθε κράτος έχει καθήκον να προστατεύει τους πολίτες του» είπε αναφερόμενος στον φράκτη μήκους 650 χλμ που περιβάλλει τη Δυτική Όχθη.<br />
<br />
<strong>5 Ιουνίου 1967...</strong></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο πόλεμος των «Έξι Ημερών» άλλαξε δραματικά την εικόνα της Μέσης Ανατολής, δίνοντας μία νέα διάσταση στο Παλαιστινικό πρόβλημα και στις σχέσεις του Ισραήλ με τις γειτονικές αραβικές χώρες, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που Αραβες ιστορικοί να μιλούν για «το πρώτο καθοριστικό στάδιο στην ιστορία του σύγχρονου αραβικού κόσμου».</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στο διάστημα που προηγήθηκε του Πολέμου των Εξι Ημερών, η Αίγυπτος είχε αποκλείσει τα στενά του Τίραν, εμποδίζοντας τον εφοδιασμό του Ισραήλ από την Ερυθρά Θάλασσα. Τέσσερις Σύροι κομμάντος είχαν εντοπιστεί στο ισραηλινό έδαφος και ένοπλες παλαιστινιακές ομάδες είχαν ανατινάξει το σύστημα άρδευσης στο βόρειο Ισραήλ.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στις 5 Ιουνίου 1967, στις 07.10 το πρωί, ο ισραηλινός στρατός περνούσε στην επίθεση. Σε μισή ώρα 200 βομβαρδιστικά αεροσκάφη είχαν απογειωθεί και τα άρματα μάχης κατευθύνονταν προς το συριακό και το αιγυπτιακό έδαφος.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ Λεβί Εσκόλ σε μήνυμά του προς τον βασιλιά Χουσεΐν της Ιορδανίας δήλωνε: «Δεν θα αναλάβουμε δράση κατά της Ιορδανίας αν δεν μας επιτεθείτε». Λίγο μετά την έναρξη των εχθροπραξιών, το Αμάν βομβάρδισε όμως την Ιερουσαλήμ και τα περίχωρα του Τελ Αβίβ, προκαλώντας -την τρίτη ημέρα του πολέμου- την επέμβαση του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στις 10 Ιουνίου ο πόλεμος είχε τελειώσει. Η Δυτική Όχθη του Ιορδάνη, η ανατολική Ιερουσαλήμ, τα υψίπεδα του Γκολάν, το όρος Ερμών που δεσπόζει της Συρίας και του Λιβάνου, η χερσόνησος του Σινά και η Λωρίδα της Γάζας ήταν υπό ισραηλινή κατοχή.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο αραβικός κόσμος βρέθηκε σε κατάσταση σοκ. Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ είχε ηττηθεί, το ίδιο η Συρία και η Ιορδανία. Ηταν το τέλος του «παναραβισμού» και η εμφάνιση των πρώτων εστιών του ισλαμισμού, που χρόνια αργότερα θα αποτελέσει την εναλλακτική λύση στον αραβικό εθνικισμό σε πολλές χώρες της περιοχής.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η γρήγορη νίκη έσπρωξε το Ισραήλ σε μια άνευ προηγουμένου ευφορία. «Ενίσχυσε την αίσθηση του ανίκητου και της επιστροφής στις ρίζες της εβραϊκής ιστορίας» θυμάται ο Ισραηλινός ιστορικός Ιλάν Γκρέιλσάμερ. Οι εβραίοι ανακτούσαν τους Βιβλικούς άγιους τόπους: Το Τείχος των Δακρίων στην προσαρτημένη Ιερουσαλήμ, τα Σπήλαια των Πατριαρχών στη Χεβρώνα, τον τάφο του Ιωσήφ στη Ναμπλούς. Και με την πρόθεση να παραμείνουν εκεί.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Παρά την απόφαση 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που ζητούσε την αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τα κατεχόμενα εδάφη. Αγνοώντας τις αντιδράσεις των φιλειρηνιστών, όπως του φιλοσόφου Λεϊμπόβιτς που είχε προφητεύσει μία «καταστροφή» σε περίπτωση που θα συνεχιστεί η κατοχή.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στο κλίμα αυτό της ευφορίας ξεκίνησε το κίνημα του εποικισμού τον Σεπτέμβριο του 1967 με τη δημιουργία του πρώτου οικισμού εβραίων εποίκων -του Κφαρ Ετζιόν στη Δυτική Οχθη, στο χώρο ενός κιμπούτζ που είχε εκκενωθεί στον πόλεμο του 1948.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Από τότε 260.000 εβραίοι έποικοι ζουν σε 150 οικισμούς στη Δυτική Όχθη. Τον Αύγουστο του 2005 απομακρύνθηκαν 8.000 έποικοι -κυρίως από τη Γάζα- με απόφαση του πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν, δίχως πάντως να εκτονωθεί η ένταση.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μετά την τραυματική εμπειρία του πολέμου του Κιπούρ του 1973, που κατέληξε άσχημα για το Ισραήλ, οι Ισραηλινοί άρχισαν σιγά σιγά «να αισθάνονται το παλαιστινιακό πρόβλημα» λέει ο Ιλάν Γκρέιλσάμερ. «Και ο στρατός διαπίστωσε τα όρια της ισχύος του έναντι των γειτονικών αραβικών χωρών αλλά και του παλαιστινιακού πληθυσμού που άρχισε να απορρίπτει την κατοχή».</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Έξι ημέρες μετά...</strong></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Την επομένη του Πολέμου των Εξι Ημερών άλλωστε, οι παλαιστινιακές ομάδες εξαπέλυσαν τις πρωτες επιθέσεις εναντίον των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Στη δεκαετία του 70 εκδηλώθηκαν οι πρώτες τρομοκρατικές επιχειρήσεις, αεροπειρατείες, επιθέσεις σε αεροδρόμια, συλλήψεις ομήρων, η αιματηρή επίθεση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972...</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο αγώνας ενάντια στην κατοχή υπό την αιγίδα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης του Γιασέρ Αραφάτ κορυφώθηκε ως μαζικό κίνημα το 1987 με την πρώτη Ιντιφάντα. Οι Παλαιστίνιοι ήλπισαν ότι η κατοχή θα τελειώσει με τις συμφωνίες του Όσλο το 1993, καθώς απέσπασαν ένα καθεστώς αυτονομίας στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα αφότου ο Αραφάτ αποκήρυξε την «τρομοκρατία» και αναγνώρισε το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Πολύ γρήγορα όμως όλα αυτά αποδείχτηκαν ελπίδες φρούδες. Μετά τις συμφωνίες του Όσλο ο αριθμός των εβραίων εποίκων στα Παλαιστινιακά Εδάφη διπλασιάστηκε, χωρίς να υπολογίζουμε την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Η κατάσταση οξύνθηκε με την άνοδο του σκληρ οπυρηνικού Μπενιαμίν Νετανιάχου στην πρωθυπουργία το 1996 μετά από μιά σειρά επιθέσεων αυτοκτονίας.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το 2000 εκδηλώθηκε η δεύτερη Ιντιφάντα με πρωταγωνιστές αυτή τη φορά τις ισλαμικές παλαιστινιακές οργανώσεις.</span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-21923488391018179372011-06-05T02:05:00.000-07:002011-06-05T02:05:47.322-07:005 ΙΟΥΝΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><b>ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ</b><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου. Η ημέρα θεσπίστηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1972 από τη Γενική Συνέλευση του OΗΕ με στόχο να υπενθυμίσει στους ανθρώπους ότι η ανάπτυξη είναι άμεσα συνυφασμένη με το περιβάλλον. </span></span><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Από τότε και κάθε χρόνο, δίνεται και άλλη μια ευκαιρία σε όλους, φορείς και πολίτες, για να εκφράσουν την άποψή τους για όσα συμβαίνουν στον πλανήτη και σχετίζονται ιδιαίτερα με τη διαχείριση Περιβάλλοντος, τη ρύπανση, τη διατήρηση και σωτηρία της πανίδας και της χλωρίδας σε κάθε μήκος και πλάτος. Όλο και περισσότερο, όμως, βασικό μέλημα των επιστημονικών ενώσεων, των οικολογικών οργανώσεων αλλά και των κυβερνήσεων αποτελεί πια και η εξασφάλιση ενός ανώτερου επιπέδου ζωής για τους κατοίκους των πόλεων και, πιο πολύ, των μεγάλων αστικών κέντρων.</span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span></span><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b> </b></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span></span><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μετά την Α' Διάσκεψη για το Περιβάλλον, το 1972, στη Στοκχόλμη, που διοργανώθηκε με την ευθύνη του OΗΕ και καθιερώθηκε και ο εορτασμός, κάθε 5 Ιουνίου της Παγκόσμιας Ημέρας για το Περιβάλλον, ο Οργανισμός θέσπισε το Περιβαλλοντολογικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Environment Programme).</span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-56982571761682727472011-06-05T02:00:00.000-07:002011-06-05T02:00:10.937-07:00ΙΟΥΝΗΣ/ΙΟΥΝΙΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Ιούνης είναι ο πρώτος απ τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες και ο έκτος στη σειρά του Ιουλιανού ημερολογίου. Ήταν αφιερωμένος απο τους Ρωμαίους στη θεά Ήρα (juno), τη γυναίκα του Δία, που τη γιόρταζαν την 1η μέρα του μήνα. Στις 10 εξάλλου γιόρταζαν τη θεά Εστία, γιατί στην Ευρώπη θέριζαν το στάρι και έψηναν το πρώτο ψωμί στα ιερά της Εστίας τον Ιούνη. Ο λαός του έχει δώσει κι άλλα ονόματα, που έχουν σχέση με τις γιορτές ή τις δουλειές που γίνονται κατά το μήνα αυτό. Τον λέει Θεριστή, γιατί θερίζουν, Ειρινιαστή ή Αϊ-Γιαννίτη απ τη γιορτή τ Αϊ-Γιάννη, που πέφτει στις 24 του Ιούνη κι είναι η πιο σημαντική μέρα του μήνα.</span></span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-62812499496127669862011-04-21T03:26:00.000-07:002011-04-21T03:28:23.554-07:0021 ΑΠΡΙΛΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ </b></span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Με την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς, άρχισε εμφύλιος πόλεμος (1945-1949) μεταξύ των κομμουνιστικών δυνάμεων <b>ΕΑΜ-ΕΛΑΣ</b> και του εθνικού στρατού, που είχε την άμεση υποστήριξη των Άγγλων και Αμερικανών. Με την παράδοση των όπλων απο πλευράς των κομμουνιστών, άρχισε να συντηρείται από τις ελληνικές κυβερνήσεις κλίμα τρομοκρατίας και κατάσταση<a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=6778310182683481159&postID=6281249949612766986" title="Κατάσταση έκτακτης ανάγκης (δεν έχει γραφτεί ακόμα)"> </a>έκτακτης ανάγκης για τυχόν κομμουνιστική επανάσταση. Οι κυβερνήσεις του Αλέξανδρου Παπάγου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή χρησιμοποιούσαν το στρατό ως όργανο τρομοκρατίας. Επιπλέον, έως το 1961, με ευθύνη και πρωτοβουλία της κυβέρνησης Καραμανλή, δημιουργήθηκε μηχανισμός ελέγχου του Τύπου και της πληροφόρησης, με σκοπό τη στήριξη ενός ουσιαστικά αυταρχικού καθεστώτος. Ο μηχανισμός αυτό αποτελούνταν από στρατιωτικούς και έλληνες και ξένους δημοσιογράφους, οι μισθοί των οποίων καλύπτονταν από μυστικά κονδύλια της Γενικής Διεύθυνσης Τύπου και Πληροφοριών (ΓΔΤΠ) και της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ). Οι αξιωματικοί που αποτελούσαν το μηχανισμό αυτό αξιοποίησαν αργότερα την εμπειρία τους επιβάλλοντας τη δικτατορία.</span></div><div></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μέσα στο στρατό υπήρχε παράνομη οργάνωση αξιωματικών, με το όνομα ΙΔΕΑ, που είχε πρόγραμμα πραξικοπήματος. Μέσα στον <b>ΙΔΕΑ,</b> δρούσε ο αξιωματικός Γεώργιος Παπαδόπουλος, ως υφιστάμενος του στρατηγού Νάτσινα. Οι μηχανισμοί αυτοί, ενεργοποιήθηκαν, ή μάλλον πήραν την εντολή να ενεργοποιηθούν, από τον Τζον Μόρι, πράκτορα της CIA στην Αθήνα, κατ΄ αρχήν για την ανατροπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, στη συνέχεια όμως με κύριο στόχο την επιβολή πραξικοπηματικής κυβέρνησης, αποτελούμενης μόνο από στρατιωτικούς.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τον Ιούλιο του 1965 σημειώθηκε σοβαρό ρήγμα στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος Ένωση Κέντρου, γνωστό στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας με τον όρο Αποστασία του 1965 ή <i>Ιουλιανά</i>. Αφορμή υπήρξε η απόφαση του Γεωργίου Παπανδρέου να αντικαταστήσει τον Πέτρο Γαρουφαλιά από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και η άρνηση του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου Β<a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=6778310182683481159&postID=6281249949612766986" title="Κωνσταντίνος Β' της Ελλάδας">΄</a> να υπογράψει το σχετικό διάταγμα, αν ο διάδοχος του Γαρουφαλιά δεν απολάμβανε της απόλυτης εμπιστοσύνης του.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Γ. Παπανδρέου αναγκάστηκε από τον Κωνσταντίνο να παραιτηθεί στις 15 Ιουλίου 1965. Από εκείνη την ημέρα και μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου του 1966, ο Κωνσταντίνος προσπάθησε να σχηματίσει κυβερνήσεις με τη συμμετοχή κατά διαστήματα 48 βουλευτών της παράταξης Ένωση Κέντρου (αποστατών) που εγκατέλειψαν τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ο όρος <i>«Αποστασία»</i> προήλθε από τον χαρακτηρισμό <i>αποστάτες</i> που αποδόθηκε στους βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που, υπό την προτροπή του επίσης βουλευτή της Ένωσης Κέντρου <i>Κωνσταντίνου Μητσοτάκη</i><sup id="cite_ref-Pakonstantinoy_4-1">[</sup> πήραν μέρος ή έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις της περιόδου αυτής. Ο Κωνσταντίνος αρχικά διόρισε πρωθυπουργό τον Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα με υπουργούς αποστάτες βουλευτές την Ένωσης Κέντρου. Η νέα κυβέρνηση όμως δεν είχε πλειοψηφία στην Βουλή, οπότε σχηματίστηκε άλλη κυβέρνηση υπό τον Ηλία Τσιριμώκο. Όλη η περίοδος που ακολούθησε την αποπομπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου χαρακτηρίζεται γενικότερα ως περίοδος πολιτικής ανωμαλίας.<br />
Η σύγκρουση είχε και οικονομικά αίτια: Όταν η Ένωση Κέντρου ανήλθε στην εξουσία, ο Παπανδρέου είχε επιβάλει στον εκατομμυριούχο μεγαλοεπενδυτή Τομ Πάπας την επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων για τα διυλιστήρια της ESSOESSO PAPAS, καταργώντας τα περισσότερα από τα μονοπώλια που είχε». Η <b>CIA,</b> η πολυεθνική Esso και το αφεντικό της δεν υποχώρησαν αλλά υπονόμευαν την κυβέρνηση Παπανδρέου, ενώ «… τη σχέση του με τη CIA παραδέχθηκε ο ίδιος ο Πάπας, σε συνέντευξη που έδωσε στο Φρέντυ Γερμανό».<br />
Στο βιβλίο που έγραψε ο Μακάριος Δρουσιώτης, <i>1974, Το άγνωστο παρασκήνιο της τουρκικής εισβολής,</i> Αλφάδι, Λευκωσία, 2002, σσ. 14-18 αναφέρει: «… ο Τομ Πάπας ήταν αυτός που συνέδραμε οικονομικά για την εξαγορά των βουλευτών που είχαν αποστατήσει από την Ένωση Κέντρου. Ο Λευτέρης Βόδενας συνεργάτης του τότε εκδότη των εφημερίδων «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη» ο οποίος είχε ενεργό συμμετοχή στην ανατροπή του Παπανδρέου, αφηγείται στο βιβλίο του Χρίστου Χριστοδούλου «Ο εκδότης Ιωάννης Βελλίδης»:</span> (της σημερινής ΕΚΟ). «Ο Πάπας αντέδρασε και πίεζε την ελληνική κυβέρνηση, μέσω των διασυνδέσεων που είχε με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, να σταματήσει τις «σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις»… Τελικά το φθινόπωρο του 1964, η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου υποχρέωσε τον Τομ Πάπας να υπογράψει νέα σύμβαση με την </div><div style="text-align: justify;"></div><h2 style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου</span></h2><div style="text-align: justify;"></div><dl style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><dd><a href="http://www.blogger.com/goog_2058648123"><span style="font-size: small;"><i> </i></span></a> </dd></dl><div style="text-align: justify;"></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στις 21 Απριλίου του 1967 και ενώ είχαν προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου, αξιωματικοί του στρατού, υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, και συμμετοχή του ταξίαρχου Στυλιανού Παττακού και του συνταγματάρχη Νικόλαου Μακαρέζου κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Έχοντας εξασφαλίσει περίπου 100 τεθωρακισμένα στην περιοχή της πρωτεύουσας, οι πραξικοπηματίες κινήθηκαν τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου και κατέλαβαν αρχικά το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Στη συνέχεια έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ με κωδικό Σχέδιο <i>Προμηθεύς</i>, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Το συγκεκριμένο σχέδιο προορίζονταν για την αναγκαστική ανάληψη εξουσίας από το στρατό με σκοπό την εξουδετέρωση κομμουνιστικής εξέγερσης, σε περίπτωση που εισέβαλλαν στην Ελλάδα δυνάμεις του Σοβιετικού Στρατού. Ο έμπιστος του βασιλιά αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Γ. Σπαντιδάκης, αντικαταστάθηκε από τον Οδυσσέα Αγγελή. Ο Αγγελής κάνοντας χρήση του νέου του αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ’ Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το Σχέδιο Προμηθεύς σε όλη τη χώρα.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η μοναδική προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα ήταν από την πλευρά κυρίως του υπουργού Δημόσιας Τάξης Γεωργίου Ράλλη ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ’ Σώμα Στρατού (Θεσσαλονίκη). Δεν πρόλαβε, αφού το σχέδιο Προμηθεύς είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να αγνοήσει το σήμα του Ράλλη.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><h2 style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Σχέσεις Χούντας-ΗΠΑ</span></h2><div style="text-align: justify;"></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Οι χουντικοί ενεπλάκησαν και στα πολιτικά των ΗΠΑ. Όπως γράφει ο Μακάριος Δρουσιώτης,στο βιβλίο του <i>1974, Το άγνωστο παρασκήνιο της τουρκικής εισβολής,</i> Αλφάδι, Λευκωσία, 2002, σσ. 14-18: «Ένας εξόριστος δημοσιογράφος, ο Ηλίας Δημητρακόπουλος εξασφάλισε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η ελληνική χούντα είχε χρηματοδοτήσει μέσω του Τομ Πάπας την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον, με 594.000 δολάρια σε μετρητά. Το ποσό, εξαιρετικά ψηλό για την εποχή εκείνη, προερχόταν από τα κονδύλια που η CIA διέθετε στην ελληνική ΚΥΠ για τις αντικομμουνιστικές της δραστηριότητες. Η χρηματοδότηση γινόταν με εντολή του Παπαδόπουλου, μέσω του διοικητή της ΚΥΠ Μιχάλη Ρουφογάλη…. Η χρηματοδότηση της εκστρατείας του Νίξον από τη χούντα τεκμηριώθηκε το 1975, όταν συστάθηκε μια επιτροπή από το αμερικάνικο Κονγκρέσο, που ερεύνησε τις δραστηριότητες της CIA…».</span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 :</b></span></div><br />
<div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>...Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας δικτάτωρ... </b> </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Και ποιός ήταν αυτός ο κακός, ο φονιάς, ο άνθρωπος που κρέμασε στο Πολυτεχνείο τόσους φοιτητές, που πεινούσαν οι υπάλληλοι στο Κράτος, που εγκατέλειψε τα ταμεία αδειανά, που έκανε βίλες, που του βρήκανε καταθέσεις στις Τράπεζες, που είχε ένα σπίτι γιομάτο χρυσαφικά, που δεν έφτιαξε ούτε ένα έργο, ούτε ένα Νοσοκομείο, ούτε ένα δρόμο, που δεν βοήθησε να γίνει ούτε ένα εργοστάσιο, που κυνήγησε του Βιομηχάνους; </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ποιός ήταν Γιαγιά, αυτό το Τέρας που πήγε την Πατρίδα μας τόσα χρόνια πίσω; Πώς τον λέγανε, Γιαγιά; </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Γιαγιά - Ελλάδα καθισμένη στην Αυλή της Ιστορίας, ακούει τα εγγόνια της... Έχουν ακούσει τόσα πολλά για τον Δράκουλα Γεώργιο Παπαδόπουλο, και θέλουν να μάθουν περισσότερα για τον δικτάτορα που ρούφαγε αίμα, που τρέφονταν με σάρκες... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Γιαγιά - Ελλάδα σκέπτεται... Ζαρώνει το μέτωπό της, φτάχνει την ποδιά της, πίνει λίγο καφέ φτιαγμένο με κριθάρι και καλαμπόκι που είναι ελαφρύς, λόγω της καρδιάς της, και τους λέει: </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Θα σας πώ ένα παραμύθι... Ένα μεγάλο παραμύθι... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μιά φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας αξιωματικός που τον έλεγαν Γεώργιο Παπαδόπουλο... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Φτωχόπαιδο... Πάντα πρώτος... Μεγάλο μυαλό... Κάποια ημέρα, μετά από πολλές παρακλήσεις, με άλλους φίλους του, πήραν την απόφαση να μπούνε μπροστά... Και έμειναν 7 ολόκληρα χρόνια. Και σωστά ακούσατε τα όσα λένε... Να... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Χάρισε στους Δημοσιογράφους το λεγόμενο Αγγελιόσημο, που κανείς τους δεν θυμάται... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Έφτιαξε μεγάλα κτίρια που θα ζήσουν μέχρι το 2500! </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Έφτιαξε Νοσοκομεία... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Μεγάλους δρόμους... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Έδωσε στο 80% των υπαλλήλων δάνεια... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Πήρε για το Στρατό αεροπλάνα και υποβρύχια... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Δεν είχαμε εκείνα τα χρόνια ούτε μία φωτιά... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Έδωσε χρήματα σε Βιομηχάνους, Βιοτέχνες, δάνεια... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Χάρισε τα Αγροτικά χρέη... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Όπου κι αν πήγαινε ξεσηκωνόταν ο Τόπος! </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Στο Πολυτεχνείο δεν κρέμασε, απλώς τον "κρέμασαν" όσοι ήθελαν να τον ρίξουν... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Και όταν ήλθαν οι Καλοί και τον έπιασαν, ενώ του έγινε πρόταση να φύγει, αυτός, με την ξεροκεφαλιά που τον έδερνε, προτίμησε να μείνει 25 χρόνια φυλακή... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Δεν υπέγραφε για να βγεί από την φυλακή, παρά τις ποικίλες υποσχέσεις... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Και ένα πρωινό, όταν πέθανε, του βρήκαν μόνο τα παράσημα και κάποιες στρατιωτικές στολές. Σκέτος μπατίρης, φτωχός παιδάκια μου... Φτωχός, ενώ θα έπρεπε να ήταν εκατομμυριούχος... Έτσι το συνηθίζουν, τα στερνά χρόνια, όσοι ανακατεύονται με τα πράγματα του Τόπου! </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Καλέ Γιαγιά, τι πράγματα μας λες; Τι ΠΑΡΑΜΥΘΙ μας άρχισες; </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Παιδιά μου, καλά μου παιδιά... Ξέρετε τι είναι πιο αληθινό και από την αλήθεια; </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Τι Γιαγιά; </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, το ΠΑΡΑΜΥΘΙ... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Και ο Δικτάτωρ, ο ...δολοφόνος, ο ...Δράκουλας, όπως μου τον είπατε, ήταν μέσα σε αυτό το ΠΑΡΑΜΥΘΙ... Ένα ΠΑΡΑΜΥΘΙ που μετά από πολλά - πολλά χρόνια θα λέμε πάντα... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- ΜΙΑ ΦΟΡΑ και ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ... </span></div><div style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">ΓΡΗΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">Υστερόγραφο:</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">Δεν υπήρξα χουντικός. Έχασα τη δουλειά μου. Με συνέλαβαν δύο φορές. Ταλαιπωρήθηκα. Δεν εξαργύρωσα καμμία μου πράξη. Άρα: Μπορώ να ομιλώ, έχω το δικαίωμα να κρίνω. Και επιμένω στον όρο: Ως ΟΡΚΩΤΟΣ ΛΟΓΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ! </span></div><div align="justify" style="color: black; font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></div><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td valign="top" width="373"><br />
</td> </tr>
<tr> <td><br />
</td></tr>
<tr></tr>
</tbody></table></td><td width="10"><br />
</td><td valign="top"><br />
</td></tr>
</tbody></table></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-43402388235398296082011-04-19T09:38:00.000-07:002011-04-19T09:38:21.755-07:00ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana,sans-serif;"> <div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal"><b> <span style="color: red;">Τι είναι Μεγάλη Εβδομάδα;</span></b></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο!</div></div><div align="center"> </div></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><div align="center"><div align="justify" class="MsoNormal"> <span style="color: red;"><b>Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος τη Μεγάλη εβδομάδα;</b></span></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">Η Εκκλησία από την μεγάλη της φιλανθρωπία, για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες, επέτρεψε από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. (π.χ. την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας).</div></div><div align="center"> </div></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><div align="center"><div align="justify" class="MsoNormal"> <span style="color: red;"><b>Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας;</b></span></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal"><b> Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαϊων βράδυ):</b></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22): </div></div></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><div align="center"><div align="justify" class="MsoNormal"> Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.</div></div><div align="center"> </div></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><div align="center"><div align="justify" class="MsoNormal"> <b>Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):</b></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.</div></div><div align="center"> </div></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><div align="center"><div align="justify" class="MsoNormal"> <b>Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ):</b></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.</div></div><div align="center"> </div><div align="center"><div align="justify" class="MsoNormal"><b>Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ):</b></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία.</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.</div></div><div align="center"> </div></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><div align="center"><div align="justify" class="MsoNormal"> <b>Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ):</b></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">α) Τα πτυσίματα</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">β) τα μαστιγώματα</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">γ) τις κοροϊδίες</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">δ) τους εξευτιλισμούς</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">ε) τα κτυπήματα</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">ζ) Σταύρωση και</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">η) τον θάνατο του Χριστού μας.</div></div><div align="center"> </div></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><div align="center"><div align="justify" class="MsoNormal"> <b>Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ και βράδυ):</b></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal"><u> Το Μεγάλο Σάββατο το πρωϊ</u> γιορτάζουμε: </div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">α) την Ταφή Του Κυρίου και</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal"><u> Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ (ημερολογιακά)</u> ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal"><b> Κυριακή του Πάσχα (Μ. Σάββατο πρωϊ και νύχτα από τις 12.00 π.μ):</b></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal"><u> Το Μεγάλο Σάββατο (ημερολογιακά) το πρωϊ</u>, έχουμε την λεγόμενη «1η Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο!</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal"><u> Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή)</u>, έχουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από το Πανάγιο Τάφο.</div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal"><u> Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα,</u> τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας.</div></div></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><div align="center"><div align="justify" class="MsoNormal"> <span style="color: red;"><b>Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των Παθών και της Αναστάσεως για όλους εμάς τους Πίστους;</b></span></div></div><div align="center"> <div align="justify" class="MsoNormal">Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση»! Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να σωθούμε όλοι εμείς! Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και αφού μετανοιώνουμε ειλικρινώς μπορούμε την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και υποκειμενική - προσωπική σωτηρία!</div></div></span></span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-90824191358045666272011-04-03T04:30:00.000-07:002011-04-03T04:30:26.487-07:001 ΑΠΡΙΛΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>ΑΠΡΙΛΙΟΣ </b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Απρίλης είναι ο τέταρτος μήνας του χρόνου. Οι Λατίνοι τον ονόμασαν Aprilis απ' το aperio= ανοίγω (apertus= ανοικτός και Apertio= Άνοιξη). μια που όλη η φύση ξαναγεννάται από το βαθύ χειμωνιάτικο ύπνο του χιονιού και τον αφιέρωσαν στη θεά Αφροδίτη.</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Απρίλης και άνοιξη, Απρίλης και Πάσχα είναι για τον ελληνικό λαό σχεδόν αξεχώριστα. </span></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Γι' αυτό τον είπαν και</span><strong style="font-family: Verdana,sans-serif;"> Ανοιξιάτη </strong><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">και</span><strong style="font-family: Verdana,sans-serif;"> Αιγιωργίτη,</strong><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> απ' τη μεγάλη γιορτή που περιλαμβάνει, και </span><strong style="font-family: Verdana,sans-serif;">Κερασάρη</strong><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">, εκεί που πρωτοβγαίνουν τα κεράσια.</span></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η ελληνική παράδοση ονομάζει τον Απρίλη και </span><strong style="font-family: Verdana,sans-serif;">«Λαμπριάτη»,</strong><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> γιατί συνήθως το μήνα αυτό γιορτάζουμε το Πάσχα, τη μεγαλύτερη χριστιανική γιορτή της Ορθοδοξίας. </span></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής, με την ψαλμωδία των Χαιρετισμών, ολοκληρώνεται την Παρασκευή που στις εκκλησίες ψάλλουν τον Ακάθιστο Ύμνο και ακολουθούν η Ανάσταση του Χριστού.</span></span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-44452143377994961212011-04-03T04:28:00.000-07:002011-04-03T04:28:19.780-07:001 ΑΠΡΙΛΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="fp" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><b><span style="font-size: small;">Ε.Ο.Κ.Α </span></b></div><div class="fp" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="fp" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η 1η Απριλίου είναι μία εξαιρετικά σημαντική επέτειος για μας τους Έλληνες. Μία επέτειος που το ελλαδικό κράτος έχει αφήσει να διολισθήσει στη λήθη και να παγιωθεί στο μυαλό των νεοελλήνων σαν η ημέρα που λέμε ψέματα. Με μία τερατώδη αναστροφή, έχουν καταφέρει να εξοβελίσουν σε μία απομακρυσμένη και θολή, απρόσιτη για τους πολλούς σφαίρα, όλα τα άξια λόγου και μνήμης του λαού μας και έχουν αραδιάσει στο προσκήνιο της καθημερινότητάς μας, την θλιβερή τους προίκα του κουτσομπολιού, της διαπλοκής και της γκρίνιας της μόνιμης διαχειριστικής τους αποτυχίας. </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Την 1η Απριλίου 1955, ξεκίνησε στην Κύπρο, ο παλλαϊκός ξεσηκωμός του Κυπριακού λαού και ο ένοπλος εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ εναντίον των 'Αγγλων κατακτητών μία εξέγερση πού δίκαια χαρακτηρίστηκε σαν ένα από τα πιο επιτυχημένα αντάρτικα όλων των εποχών. Μετά το δημοψήφισμα του 1950 κατά το οποίο το 96% των Κυπρίων ψήφισαν ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ μεσούσης της Αγγλοκρατίας, την Ένωση με την Ελλάδα, ο αγγλικός ζυγός, η καταπίεση και τρομοκρατία είχαν ενταθεί σε αφάνταστο βαθμό και το μαρτυρικό νησί βαθύτατα ελληνικό από την αυγή της προϊστορίας, ζούσε στιγμές αγωνίας και τρόμου. Πιστοί στις πανάρχαιες παραδόσεις μας, μία δράκα νέων αγωνιστών, με τον αρχηγό τους τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα, τον θρυλικό "Διγενή" και την παλλαϊκή συμμετοχή όλων των κατοίκων του νησιού, ξεκίνησαν τον τετραετή αγώνα (1955 -1959) πού χαρακτηρίστηκε από απαράμιλλες πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας και εξανάγκασε τους 'Αγγλους να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στην Κύπρο. Το πολιτικό κατεστημένο της εποχής (Καραμανλής, Αβέρωφ, Μακάριος), με την υπογραφή της συμφωνίας της Ζυρίχης, μετουσίωσε την νίκη αυτή σε μία ερμαφρόδιτη ανεξαρτησία πού μόνο τα αγγλο-αμερικανικά σχέδια εξυπηρετούσε, δίνοντας ταυτόχρονα και στην Τουρκία (με μόνο το 18% του πληθυσμού) το δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο), αλλά και το δικαίωμα επεμβάσεως, πράγμα πού δημιούργησε τις προϋποθέσεις και τα εχέγγυα της Τουρκικής επεμβάσεως και της καταστροφής του 1974. </span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-5740447657519777992011-04-03T04:25:00.000-07:002011-04-03T04:25:32.697-07:0025 ΜΑΡΤΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/D8M-z8950Vo?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br />
</div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-49482944314297705922011-04-03T04:21:00.000-07:002011-04-03T04:21:13.819-07:0021 ΜΑΡΤΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ </b></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Πρωτοχρονιά και Ανάσταση μαζί!</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η μεγάλη γιορτή της Εαρινής Ισημερίας είναι το σημείο αναφοράς των πολιτισμένων κοινωνιών. Αρχικά ο εορτασμός σχετίζονταν με την έλευση του νέου έτους όπου για τις κοινωνίες των Γηγενών ξεκινούσες από την Εαρινή Ισημερία.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Παρά τις προσπάθειες ξεριζωμού των εθίμων από τους νομάδες κατακτητές, η εορτή της Εαρινής ισημερίας διατηρήθηκε ως σήμερα ως “Ανάσταση”.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σημειώσουμε την αλλαγή που έγινε για τον εορτασμό του νέου έτους , με την καθιέρωση του νέου ημερολογίου.<br />
Οι εορτές του νέου έτους στις «παγανιστικές κοινωνίες», εορτάζονταν έως τότε από την 25η Μαρτίου έως την 1η Απριλίου, με την εαρινή ισημερία, καθώς η εποχή αυτή χαρακτηρίζει την αναγέννηση της φύσης. Οι Ρωμαίοι συνέχισαν να εορτάζουν τον Μάρτιο το νέο έτος, αλλά το 154 π.χ και με τις αλλαγές των ημερολογίων, υιοθετήθηκε ως ημέρα εορτής του νέου έτους η 1η του Ιανουαρίου. Η αλλαγή αυτή της ημερομηνίας ήταν δύσκολο να γίνει αποδεκτή από τον κόσμο και αυτό διότι η 1η Ιανουαρίου δεν συνέπεφτε με κάποια ιδιαίτερη αγροτική ή άλλη παράδοση. Ο Ιανουάριος ονομάστηκε έτσι εξαιτίας του Θεού Ιανού ο οποίος είχε δύο πρόσωπα το ένα κοίταγε το παρελθόν και το άλλο το μέλλον.<br />
Το 525 μ. χ η Χριστιανική εκκλησία καταδικάζει ανάμεσα σε άλλα το έθιμο της πρωτοχρονιάς ως «ειδωλολατρικό», <span id="more-57307"></span>κάτι που ίσχυε έως τον μεσαίωνα. Ο Ιανουάριος καθιερώθηκε ως αρχή του έτους στον Δυτικό κόσμο μετά το 1500 μ. Χ.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το έθιμο του <strong>«πρωταπριλιάτικου ψέματος»,</strong> έχει τις ρίζες του σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή στην αλλαγή του ημερολογίου. Πιο συγκεκριμένα το «πρωταπριλιάτικο ψέμα» το οφείλουμε όπως πιστεύεται στους Γάλλους και συγκεκριμένα στον βασιλιά Κάρολο τον 9ο. Επί της βασιλείας του (1564), και με την αντικατάσταση υιοθέτηση του Ιουλιανού ημερολογίου με το Γρηγοριανό, αποφασίστηκε η πρώτη<br />
ημέρα του χρόνου που έως τότε εορταζόταν την 1η Απριλίου, να εορτάζεται την 1η Ιανουαρίου. (Κάτι που είχε αρχίσει όπως είδαμε παραπάνω από το 45 π.χ. ) Πολλοί όμως δεν δέχθηκαν την αλλαγή αυτή της ημερομηνίας του εορτασμού κυρίως οι άνθρωποι της υπαίθρου , συνεχίζοντας να εορτάζουν ως ημέρα αλλαγή του έτους και να στέλνουν δώρα την πρώτη του Απρίλη. Αυτό προκάλεσε τον χλευασμό των αστών αποκαλώντας τους «παλαιομοδίτες», στέλνοντας τους δώρα και προσκλήσεις σε ανύπαρκτες γιορτές. Το έθιμο της «κοροϊδίας» μεταφέρθηκε και στην Αγγλία του 18ου αιώνα και από κει στην Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι το έθιμο της πρωταπριλιάς καθιερώθηκε σ’ όλο τον κόσμο ως μια ευκαιρία για φάρσες και ψέματα. Το Γρηγοριανό ημερολόγιο έχει και αυτό τις ατέλειες του, (υπάρχει η απώλεια μιας ημέρας κάθε 2.500 χρόνια) γι’ αυτό και προτάθηκαν διάφορες μεταρρυθμίσεις.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η πρωτοχρονιά δεν κατάφερε ποτέ να ξεριζωθεί από τις ψυχές των ανθρώπων και μεταλλάχθηκε σε Ανάσταση. Ανάσταση της φύσης, αναγέννηση, Ελπίδα.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το μεγαλύτερο μέρος των πασχαλινών παραδόσεων συναντιέται σε διάφορες αρχαίες τελετουργίες εξιλασμού, που συνδέονται με την αρχή της άνοιξης. Στην υπογράμμιση του χαρακτήρα αυτού συμβάλλει και η περίοδος της Σαρακοστής που προηγείται του Πάσχα κατά την οποία-ιδιαίτερα κατά τους περασμένους αιώνες-η εγκράτεια αποκτούσε φανερή σημασία εξαγνισμού(μ’αυτό μπορεί να συνδεθεί και η αρκετά διαδεδομένη συνήθεια του “σιγυρίσματος του σπιτιού για το Πάσχα”.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στις πασχαλινές παραδόσεις υπάρχουν δυο στοιχεία στα οποία από τους πιο απομακρυσμένους χρόνους αποδίδονται εξαγνιστικές δυνάμεις, το νερό και η φωτιά. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κ.λ.π.), συνηθίζεται να ραντίζουν τους ανθρώπους και τα σπίτια, τη στιγμή που χτυπούν οι καμπάνες, θεωρώντας ότι εκείνη τη στιγμή το νερό ευλογείται και ότι λαβαίνει ειδικές προστατευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Εξίσου διαδεδομένη και σπουδαία, μεταξύ των πασχαλινών παραδόσεων, είναι η χρήση της φωτιάς, που άλλοτε ευλογούσαν τελετουργικά το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Σε πολλά μέρη συνηθίζουν να ανάβουν μεγάλες φωτιές στα γύρω υψώματα του οικισμού με σκοπό να πετύχουν καλή συγκομιδή. Επίσης στις στάχτες που διατηρούνται ολόκληρο το χρόνο, αποδίδονται αποτροπιαστικές δυνάμεις. Από αρχαιότερα ειδωλολατρικά έθιμα προέρχεται και η χρήση των κόκκινων αβγών, που θεωρούνταν σύμβολο ζωής, και έγιναν δεκτά από τον πρωτοεμφανιζόμενο χριστιανισμό ως σύμβολο της Ανάστασης. Πολύ πιο πρόσφατο-από το πρώτο μισό του περασμένου αιώνα και ίσως γερμανικής προέλευσης-είναι ωστόσο το έθιμο των ζαχαρένιων και σοκολατένιων αβγών που περιέχουν υλικά. Το περιστέρι και προπάντων το αρνί είναι, αντίθετα, βιβλικής προέλευσης, αλλά είναι φανερό ότι στην ανανεωμένη χριστιανική παράδοση γίνονται κυρίως σύμβολα αγνότητας και εισέρχονται γι’αυτό στο πλαίσιο των συνηθειών και πρακτικών εξαγνισμού.</span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κακός ο καιρός σήμερα, αύριο ας ατενίσουμε την αυγή και ας αγγίξουμε το χώμα. Να θυμηθούμε ότι είμαστε παιδιά της Μεγάλης Μητέρας και να αγγίξουμε τη σάρκα της που έχουμε επιμελώς κρύψει κάτω από το τσιμέντο.</span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-76751589005980678712011-02-27T01:52:00.000-08:002011-02-27T02:01:35.359-08:0027 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"> <span style="color: red; font-size: large;"><u><b>Μπάγερν Μονάχου</b></u></span><span style="font-size: small;"> </span><br />
<br />
<span style="font-size: small;">Η πιο επιτυχημένη ποδοσφαιρική ομάδα της Γερμανίας, με 21 πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ στο ενεργητικό της. Ιδρύθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1900 από 18 νεαρούς γυμναστές στο εστιατόριο «Γκιζέλα» του Μονάχου, οι οποίοι τη βάφτισαν Μπάγερν (Βαυαρία στα γερμανικά).</span> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Είναι μία από τις τρεις επαγγελματικές ομάδες του Μονάχου. Οι άλλες δύο είναι η μεγάλη της αντίπαλος Μόναχο 1860 και η Ουντερχάχινγκ. Η κόντρα Μπάγερν - Μόναχο 1860, που έθρεψε γενιές ποδοσφαιρόφιλων στη βαυαρική πρωτεύουσα, έχει ατονήσει τα τελευταία χρόνια. Η Μόναχο 1860 από τους τίτλους και τη δόξα της δεκαετίας του '60 έχει περιπέσει σε αφάνεια και φυτοζωεί μεταξύ πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, ενώ η Μπάγερν έχει ξεφύγει προ πολλού από τα όρια της Γερμανίας. Ένα στοιχείο που φωτίζει την κατάσταση των δύο ομάδων σήμερα είναι ότι η 1860 αντλεί τους οπαδούς της από τη φθίνουσα εργατική τάξη του Μονάχου, ενώ η Μπάγερν από την ακμάζουσα μεσαία τάξη ολόκληρης της Βαυαρίας.</span></div><div></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Μπάγερν έχει 120.000 μέλη και είναι 5η στη σχετική λίστα μετά την Μπενφίκα, τη Ρεάλ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Μπαρτσελόνα. Την εποπτεία του ποδοσφαιρικού τμήματος έχει η ΠΑΕ Μπάγερν, που ανήκει κατά 90% στην ερασιτεχνική Μπάγερν και κατά 10% στη γνωστή εταιρεία αθλητικού υλικού «Αντίντας». Εκτός από το ποδόσφαιρο, η Μπάγερν έχει τμήματα μπάσκετ, χάντμπολ, γυμναστικής, πινγκ-πονγκ, ζατρικίου και μπόουλινγκ.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">H Μπάγερν έκανε αισθητή την παρουσία της στο γερμανικό ποδόσφαιρο μόλις το 1932, όταν κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο. Πέρασαν 25 «πέτρινα χρόνια» μέχρι το 1957, για να σηκώσουν οι «κόκκινοι» του Μονάχου το πρώτο τους Κύπελλο. Στα χρόνια του Γ' Ράιχ, η ομάδα περιέπεσε σε δυσμένεια, εξαιτίας του εβραίου προέδρου της Κουρτ Λαντάουερ, του ανθρώπου που την έβγαλε από την αφάνεια. Ο Λαντάουερ διέφυγε στο εξωτερικό και επανήλθε στο Μόναχο το 1947 για να συνεχίσει το έργο του. Μέχρι τη δημιουργία της «Μπουντεσλίγκα», το 1963, η Μπάγερν βολόδερνε στα τοπικά πρωταθλήματα της Βαυαρίας.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο τότε πρόεδρος της ομάδας Βίλχελμ Νοϊντέκερ και ο γνωστός μας από τη θητεία του στην ΑΕΚ προπονητής Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι κατέστρωσαν ένα φιλόδοξο πλάνο και δημιούργησαν τη σημερινή παντοκρατορία της Μπάγερν στο γερμανικό ποδόσφαιρο. Στηρίχθηκαν σε μια φουρνιά ταλαντούχων πιτσιρικάδων, με επικεφαλής τους Φραντς Μπεκενμπάουερ (σημερινός πρόεδρος της ομάδας), Ζεπ Μάγιερ και Γκερντ Μίλερ. Τα αποτελέσματα ήρθαν γρήγορα, με αποκορύφωμα τα τρία συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών, στα μέσα της δεκαετίας του '70.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Εκτός των ανωτέρω, από τις τάξεις της Μπάγερν έχουν περάσει σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι Αουγκεντάλερ, Ρουμενίγκε, Χένες, Μπρέμε, Ματέους, Έλμπερ, Μπράιτνερ, Κλίνσμαν, Έφενμπεργκ, Ζε Ρομπέρτο, Λιζαραζού, Μπάλακ και οι σύγχρονοι Καν, Λούσιο, Πισάρο, Ποντόλσκι, Σανιόλ, Χάργκριβς και Σολ.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: -10px; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Μπάγερν στα υπερεκατό χρόνια της ύπαρξής της έχει κατακτήσει:</span></div><div style="text-align: justify;"></div><ul style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><li class="in_article"><span style="font-size: small;">21 πρωταθλήματα Γερμανίας (1932, 1969, 1972, 1973, 1974, 1980, 1981, 1985, 1986, 1987, 1989, 1990, 1994, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2005, 2006, 2008)</span></li>
<li class="in_article"><span style="font-size: small;">14 Κύπελλα Γερμανίας (1957, 1966, 1967, 1969, 1971, 1982, 1984, 1986, 1998, 2000, 2003, 2005, 2006, 2008)</span></li>
<li class="in_article"><span style="font-size: small;">4 Κύπελλα Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ (1974, 1975, 1976, 2001)</span></li>
<li class="in_article"><span style="font-size: small;">1 Κύπελλο Κυπελλούχων (1967)</span></li>
<li class="in_article"><span style="font-size: small;">1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1996)</span></li>
</ul><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><u style="color: red;">ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ </u></b></span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><u style="color: red;">http://www.bayernfans.gr/history </u></b></span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ FC BAYERN</b></span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μια ιστορία γεμάτη επιτυχίες είναι η πορεία της FC Bayern από την εποχή που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα. Δεν είναι τυχαίο που θεωρείται η κορυφαία ομάδα ποδοσφαίρου στη Γερμανία και μια από τις κορυφαίες στην Ευρώπη. Τα Κύπελλα και οι διακρίσεις στο μουσείο της ομάδας στο Μόναχο αντικατοπτρίζουν το μεγαλείο της ομάδας της Βαυαρίας. Στο παρακάτω κείμενο θα γνωρίσετε αναλυτικά την ιστορία της ομάδας έτσι όπως παρουσιάζεται στην επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου. </span></div><div> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>1900 – 1945 Επιτυχία από την αρχή</b></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Όλα ξεκινούν τον Φεβρουάριο του 1900 με τον Franz John, έναν Βερολινέζο, και τα 18 ονόματα στο καταστατικό του συλλόγου, οι πρώτοι από τους μελλοντικούς παίκτες της ομάδας. Η άνοδος της ομάδας ξεκινά το 1907 όταν οι Βayern Reds «μετακόμισαν» στο νέο τους γήπεδο το Bayern Ground στην οδό Λέοπολντ στο Μόναχο. Η τοπική αντίπαλη ομάδα, FC Wacker, ανακάλυψε την τροπή που θα έπαιρναν τα πράγματα με την μεγάλη σε έκταση ήττα με 8 – 1 στον εναρκτήριο αγώνα. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το πρώτο επίτευγμα της ομάδας ήταν μια κορυφαία διάκριση στο ποδόσφαιρο του Μονάχου και ειδικότερα το 1910 η ομάδα ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια της ανατολικής περιφέρειας, Τον επόμενο χρόνο η Bayern υπερασπίστηκε το τίτλο της χωρίς ήττες. Την εποχή εκείνη στην ομάδα αγωνίστηκε ένας διεθνής παίκτης ο Μax “Gaberl” Gablonsky μέλος της εθνικής ομάδας της Γερμανίας που είχε ηττηθεί από το Βέλγιο στις 16 Μαϊου 1910. Από τότε τα πράγματα άλλαξαν με γρήγορους ρυθμούς. Το 1920 η Βayern είχε 700 μέλη και είχε αναδειχθεί σε αυτό που παραμένει εως σήμερα: Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός σύλλογος στο Μόναχο. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το 1926 η ομάδα κέρδισε το πρωτάθλημα νότιας Γερμανίας και το 1932 κατάφερε να κερδίσει τον πρώτο εθνικό τίτλο νικώντας την Άϊντραχτ Φρακφούρτης με 2 – 0. Οι σκόρερ ήταν οι Rohr και Krumm, τα «αστέρια» ήταν οι Heidkampf και Breindl και προπονητής, φυσιοθεραπευτής, οργανωτής και μάνατζερ της ομάδας ο Richard “Little” Dombi. H ομάδα της Βayern έγινε ένα μεγάλο όνομα στη Γερμανία αλλά μετά την προώθηση των Simetsreiter, Goldbrunner και Moll στην Ολυμπιακή Ομάδα που έλαβε μέρος στους αγώνες του Βερολίνου το 1936, το πνεύμα του ποδοσφαίρου έπαψε να υπάρχει…Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε και σταμάτησε τον παλμό του αθλητισμού στη Γερμανία για πολλά χρόνια. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>1946 – 1967 Περίοδος ανασυγκρότησης</b></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="border: medium none; font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μετά από αυτή τη καταστροφική περίοδο στην ιστορία το γερμανικό ποδόσφαιρο χρειαζόταν τη δική του περίοδο για να ανασυγκροτηθεί. Θα περάσουν εννέα χρόνια μέχρι να επιστρέψει η χαρά σε όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο καθώς η εθνική ομάδα της Γερμανίας επέστρεψε με το τρόπαιο από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ελβετία. Η ομάδα του Sepp Herberger είχε κερδίσει το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο για τη Γερμανία νικώντας 3 – 2 την Ουγγαρία ωστόσο ήταν άσχημη εμπειρία για τον Jakob Streitle, τον αρχηγό της Bayern, που είδε την ομάδα να κατακτά το τρόπαιο χωρίς αυτόν. Ωστόσο πέρασε αρκετός καιρός ώσπου να γίνει σπάνιο φαινόμενο μια Εθνική Γερμανίας χωρίς παίκτες της Μπάγερν. Το 1957 οι Κόκκινοι κατέκτησαν το Κύπελλο Γερμανίας. Μπροστά σε 42.000 θεατές στο κατάμεστο Augsburg Rosenau Stadium ο αρχηγός της Bayern Jobst οδήγησε την ομάδα σε νίκη με 1 – 0 εναντίον της Φορτούνα Ντύσλεντορφ. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ωστόσο ακολούθησε μια σύντομη περίοδο χωρίς νίκες. Το 1962 το μάνατζμεντ της ομάδας ανέλαβε ο Wilhelm Neudecker αλλά η Bayern γνώρισε μεγάλη απογοήτευση όταν το 1963 δεν της επετράπη η συμμετοχή στη νεοσύστατη Bundesliga. Δυο χρόνια αργότερα έφτασε στο απόγειο της δόξας της στο γερμανικό ποδόσφαιρο με προπονητή τον Tschik Cajkovski ο οποίος απεβίωσε το 1998. Η ομάδα έμπαινε σε μια εκπληκτική περίοδο ανάπτυξης όπου «έλαμψε» το άστρο του Franz Beckenbauer και άλλων μεγάλων ποδοσφαιριστών στην ιστορία της Bayern. Ο Beckenbauer κατέληξε στους Κόκκινους αντί τους Μπλέ (Munich 1860) μετά από διαφωνία και ο Τσαικόφσκι τον έβαλε τώρα στα πλέι οφ. Πίσω του έμενε ο σίγουρος Sepp Maier και μπροστά του στην άλλη πλευρά του γηπέδου ενας ογκώδης νέος άντρας που ονομάζεται Γκέρντ Μίλλερ (τον οποίο ο Cajkovski αργότερα αποκαλούσε «ο μικρός παχύς Μίλλερ» που έπαιζε με τη μπάλα με αξιοπιστία. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ηταν η εποχή που έφερε την παγκόσμια αναγνώριση για τη Bayern. Η ομάδα τερμάτισε στη 3η θέση την πρώτη της χρονιά στη Bundesliga τη περίοδο 1965/1966. Ο Beckenbauer και ο Maier «επιβραβεύτηκαν» με μια θέση στη εθνική ομάδα που ταξίδεψε στη Βρετανία όπου οι προσπάθειες της ομάδας για τη κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου σταμάτησαν στον τελικό καθώς έχασαν από την Αγγλία. Ωστόσο η ποδοσφαιρική χρονιά για τη Μπάγερν δεν μπορούσε να περάσει χωρίς έναν τίτλο και οι παίκτες της ομάδας κέρδισαν το δεύτερο Κύπελλο Γερμανίας νικώντας με 4 – 2 την Meidericher SV πριν το Μουντιάλ. Τα γκολ για την Bayern πέτυχαν οι Beckenbauer, Brenninger και Ohlhauser. Το 1967 οι Βαυαροί κατακτούν το πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο. Αμέσως μετά την νίκη στo Κύπελλο με 4 – 0 εναντίον της Hamburg SV, η ομάδα του Μπεκεμπάουερ κατάφερε ένα είδος νταμπλ. Ο Franz “Bull” Roth , o παίκτης που συνήθιζε να πετυχαίνει κρίσιμα γκολ κα κέρδισε το παρατσούκλι «Mr European Cup”, σκόραρε στο 109ο λεπτό και έτσι η Μπάγερν κέρδισε με 1 – 0 την Γκλάσκοου Ρέιντζερς. Το Κύπελλο Κυπελλούχων ανήκει στους Βαυαρούς. Το όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα στην Νυρεμβέργη…. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>1968 – 1976 Τα «χρυσά» χρόνια</b></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το 1968 ήταν η χρονιά της αναταραχής. Ο Branko Zebec ανέλαβε αντί του Cajkovski και έφτασε…μέχρι την απαγόρευση της κατανάλωσης μπύρας. Παρά τις άσχημες προβλέψεις των ειδικών η ομάδα δεν αρνήθηκε στους φιλάθλους τη νίκη. Αυτή τη φορά η ομάδα πέτυχε ένα πραγματικό νταμπλ. Κατέκτησε το πρωτάθλημα με οκτώ βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη Alemannia Aachen και το Κύπελλο Γερμανίας νικώντας τη Schalke. Στο μεταξύ μια άλλη ομάδα θα κρατούσε «απασχολημένη» τη Μπάγερν για τα επόμενα χρόνια και ήταν η Borussia Munchengladbach. Οι Gladbach Colts κατέκτησαν το πρωτάθλημα το 1970 και το 1971 νικώντας και τις δυο φορές τη Μπάγερν. Όταν η Μπάγερν κατέκτησε και πάλι το τίτλο το 1972 αυτή τη φορά αγωνιζόταν στο τότε νέο Ολυμπιακό Στάδιο με προπονητή τον Udo Lattek και ήταν πολλοί οι λόγοι για πανηγυρισμούς. Ο Gerd Muller ήταν πρώτος στους πίνακες με 40 γκολ σε μια σεζόν και η ομάδα είχε συγκεντρώσει 55:13 βαθμούς που αποτελούσαν ρεκόρ για τη Bundesliga. Πλέον ήταν αναμενόμενο ότι η ομάδα θα κατακτούσε και το Κύπελλο Γερμανίας, όπως και έγινε νικώντας με 2 – 1 στη παράταση την Κολωνία. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ακολούθησαν δυο ακόμη πρωταθλήματα με τον Lattek στον πάγκο της ομάδας. Και τότε έγινε ο πρώτος απόλυτος θρίαμβος για τη Μπάγερν. Το 1974 κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Ο Schwarzenbeck (The Cat) πέτυχε το γκολ της Μπάγερν στο παιχνίδι εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης στο τελευταίο λεπτό του έξτρα χρόνου στις Βρυξέλλες. Έτσι ο αγώνας επαναλήφθηκε και η ομάδα του Μπεκενμπάουερ κέρδισε με 4 – 0 (από δυο γκολ πέτυχαν οι Ούλι Χένες και Γκερντ Μίλερ). </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Την ίδια χρονιά η εθνική ομάδα της Γερμανίας κατακτά το παγκόσμιο κύπελλο νικώντας την Ολλανδία σε τελικό που έγινε στο Μόναχο. Εξι παίκτες της Μπάγερν βρίσκονταν στο γήπεδο και γιόρτασαν τη νίκη με 2 – 1 . Ήταν οι: Maier, Beckenbauer, Schwarzenbeck, Breitner, Hoeness και ο Muller. Δυο από αυτούς ήταν οι σκόρερ, ο Breitner με εύστοχο χτύπημα πέναλτι και ο Μίλλερ με αξέχαστο γυριστό σουτ. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αν και έμεινε εκτός Bundesliga μέχρι το 1980 η Μπάγερν κατέκτησε ένα ευρωπαϊκό treble. Οι Βαυαροί κέρδισαν το 1975 το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης νικώντας με 2 – 0 τη Leeds στο Παρίσι με σκόρερ τους Roth και Muller και ξανά το 1976 με νίκη 1 – 0 εναντίον της St. Etienne στη Γλασκόβη με σκόρερ τον Roth. Και τις δυο φορές προπονητής ήταν ο Dettmar Cramer. Όταν συμπληρώθηκε το τρεμπλ η Μπάγερν κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1976 (οι αγώνες έγιναν εναντίον της Belo Horizonte και τα σκορ ήταν 0 – 0 και 2 – 0). Αυτός έμελε να είναι ο τελευταίος κορυφαίος τίτλος της Μπάγερν του αιώνα. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>1977 – 1990 Αλλαγές και μια νέα αρχή</b></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="border: medium none; font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το 1977 ήταν χρονιά αλλαγών και μια σεζόν χωρίς τίτλους. Ο Φρανς Μπεκενμπάουερ προσωρινά αποχαιρέτησε το σύλλογο και αγωνίστηκε στην Cosmos New York και στο πρωτάθλημα των ΗΠΑ. Ένα χρόνο αργότερα ο Γκέρντ Μίλλερ θα τον ακολουθήσει την άλλη πλευρά του Ατλαντικού στο Φορτ Λοντερντέιλ. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="border: medium none; font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το 1979 στην ηλικία των 27 ετών ο Ούλι Χένες έγινε μάνατζερ στο σύλλογο αντικαθιστώντας τον σύμβουλο του Μπεκενμπάουερ Robert Schwan. Ο Πολ Τσερνάι τοποθετεί τον Γκουίλα Λοράντ ως προπονητή και ο πρόεδρος της ομάδας Νοιντέκερ αποχωρεί όταν ο σύλλογος απορρίπτει τον Max Merkel ως προπονητή. Το νέο αφεντικό στην ομάδα είναι ο Willi O. Hoffman. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="border: medium none; font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ωστόσο οι καλές μέρες βρίσκονταν μπροστά. Το 1980 ο Paul Breitner και ο νέος τότε Karl Heinz Rummenigge, το «ζευγάρι» που ονόμαζαν περιπαικτικά ως «FC Breitnigge», οδήγησαν τη Μπάγερν στο πρώτο πρωτάθλημα μετά από έξι χρόνια. Το 1981 το τρόπαιο επέστρεψε και πάλι στο Μόναχο. Φαίρνοντας και τα δυο χρόνια το Αμβούργο, τη Στουτγκάρδη και την Λάουτερν στη δεύτερη, τρίτη και τέταρτη θέση. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το 1982 κατέκτησαν το Κύπελλο με δραματικό τρόπο καθώς η Μπάγερν κέρδισε με 4 – 2 ενώ έχανε με 0 – 2. Ο Dieter Hoeness ο οποίος αιμορραγούσε στο κεφάλι και του είχε τοποθετηθεί επίδεσμος αγωνίστηκε έως τα τέλος και συμμετείχε σε ένα από τα γκολ. Όμως την ίδια χρονιά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών η Μπάγερν αποκλείστηκε καθώς έχασε με 1 – 0 από την Αστον Βίλα. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Παράλληλα έχασε και η εθνική ομάδα της Γερμανίας στο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου εναντίον της Ιταλίας αν και ο Breitner μπήκε στο βιβλίο της ιστορίας ως ο μόνος Γερμανός που σκόραρε σε δυο τελικούς παγκοσμίου κυπέλλου. Επίσης τα επιτεύγματα της Μπάγερν ήταν αναγνωρίσιμα από όλους. Έντεκα φορές από το 1965 έως το 1981 στη Μπάγερν αγωνίστηκαν παίκτες που ανακηρύχθηκαν ποδοσφαιριστές της χρονιάς. Ήταν οι: Βeckenbauer (4), Maier (3), Muller (2), Rummenigge και Breitner. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το 1983 ο Lattek επέστρεψε. Ένα χρόνο μετά η Μπάγερν κέρδισε τη Γκλάντμπαχ στη διαδικασία των πέναλτι στο τελικό του Κυπέλλου του 1984. Το τελευταίο του πέναλτι για τη Γκλάντμπαχ εκτέλεσε ο Λόταρ Ματέους και λίγο αργότερα «μετακόμισε» στη Μπάγερν. Εν τω μεταξύ ο Ρουμενίγκε, που ήταν τόσο διάσημος ώστε ένα αγγλικό ποπ συγκρότημα ανέφερε τα «σέξυ γόνατα» του σε τραγούδι, μεταγράφηκε στην Ιντερ Μιλάνου με το ιστορικό ποσό των 11 εκατομμυρίων μάρκων. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ένα χρόνο αργότερα με τους νέους παίκτες Soren Lerby και το νεαρό Wiggerl Kogl η Μπάγερν κατάκτησε το πρωτάθλημα. Ο Dr Fritz Scherer ανέλαβε χρέη μάνατζερ και το 1987 ήρθε ένας ακόμη τίτλος πρωταθλήματος. Ωστόσο η πικρή ήττα με 2 – 1 από τη Πόρτο στο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στη Βιέννη κατέστρεψε το ηθικό της ομάδας. Το 1988 ο Jupp Heynckes ανέλαβε για να «κτίσει» μια νέα ομάδα μετά τις αναχωρήσεις των Ματέους, Μπρέμε, Εντερ, Χιουζ, Μικαελ Ρουμενίγκε και Πφαφ. Ο Heynckes έφερε στο Μόναχο το 1989 και το 1990 τους τίτλους του πρωταθλητή και το Ευρωπαϊκό Κύπελλο συνέχισε να κοσμεί τα γραφεία του συλλόγου. Στο μεταξύ στην αποστολή της εθνικής Γερμανίας που έγινε πρωταθλήτρια το 1990 υπήρχαν έξι παίκτες της Μπάγερν οι: Αουγκεντάλερ, Ρόιτερ, Τον, Κόλερ, Πφλίγκερ και Άουμαν. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>1991 – 1999 Μπροστά προς τη νέα χιλιετία</b></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Ηeynkes αποχώρησε τη σεζόν 1991/1992 και αντικαταστάθηκε από τον Soren Lerby. Ωστόσο η Μπάγερν δεν κατάφερε να αποκαταστήσει τα «τραύματα» της. Ο Εrich Ribbeck ανέλαβε τα ηνία της ομάδας, ο Φρανς Μπεκενμπάουερ και ο Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε οι οποίοι είχαν προσφέρει τη βοήθεια τους όποτε χρειαζόταν τώρα έγιναν αντιπρόεδροι της ομάδας. Τη σεζόν 1993/1994 ο «Κάιζερ» ανέλαβε αντί του Ρίμπεκ και η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η εποχή του Τραπ μόλις άρχιζε…Ωστόσο αν και ο Τζιοβάνι Τραπατόνι ήταν δημοφιλής με τους παίκτες και τους δημοσιογράφους δεν έφερε στο Μόναχο την επιτυχία. Η ομάδα τερμάτισε στην έκτη θέση του βαθμολογικού πίνακα στη σεζόν 1994/1995 και έχασε από τον Αγιαξ στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Στη πρωτεύουσα της Βαυαρίας φθάνει ο Όττο Ρεχάγκελ και μαζί του έρχονται και τα νέα αστέρια όπως οι Klinsmann, Herzog και Sforza. Αλλά ο Ρεχάγκελ αποχώρησε στο δεύτερο μισό της σεζόν παρά το γεγονός ότι η ομάδα έφτασε στο τελικό του Κυπέλλου Ουέφα μετά από δυο αξέχαστους ημιτελικούς ενάντια στη Μπαρτσελόνα. Το αποτέλεσμα στο πρώτο παιχνίδι στο Μόναχο έληξε με 2 – 2 και όλα έμοιαζαν ότι είχαν τελειώσει. Ωστόσο ο επαναληπτικός αγώνας στη Βαρκελώνη εξελίχθηκε σε θρίαμβο. Οι Babbel και Witeczek πέτυχαν τα δυο γκολ της ομάδας στις 16 Απριλίου 1996 και οι φίλοι της ομάδας ακόμα θυμούνται αυτή την ημέρα. Ο Φρανς Μπεκενμπάουερ, πρόεδρος της Μπάγερν από το 1994, ήταν από αυτούς που βρίσκονταν στα άκρα κατά τη διάρκεια κρίσιμων αγώνων. Εκείνη τη χρονιά μετά από τα αποτελέσματα με 2 – 0 και 3 – 1 εναντίον της Orondins Bordeaux η Μπάγερν κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Ουέφα ωστόσο στη Bundesliga το τίτλο κατέκτησε η Ντορτμουντ. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Τραπατόνι επέστρεψε στην ομάδα. Δυο ακόμα χρόνια στη Μπάγερν έφερε δυο ακόμη τίτλους. Το τρόπαιο στην Bundesliga το 1997 και το Κυπελλούχων το 1998. Όταν ο «μαέστρος» αποχώρησε μια ολόκληρη πόλη «υποκλίθηκε» προς αυτόν από σεβασμό. Είχε καταφέρει να κερδίσει μια θέση στη καρδιά των φίλων της Μπάγερν κυρίως με τις γεμάτες πάθος φράσεις του όπως «Το μπουκάλι είναι άδειο. Εχουμε όλοι διαλυθεί». </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Οttmar Hitzfeld ήρθε στη συνέχεια και την πρώτη χρονιά έκανε μια σχεδόν τέλεια σεζόν με την Μπάγερν. Η ομάδα κατέκτησε το 15ο πρωτάθλημα, ήταν φιναλιστ στο τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας και στο τελικό του Champions League. Ωστόσο η δραματική ήττα με 2 – 1 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό που έγινε στη Βαρκελώνη «εξαφάνισε» μέσα σε λίγα λεπτά τα όνειρα των Γερμανών και όλοι είχαν την απορία: Μπορούσε την προσεχή σεζόν ο Χιτζφελντ, ο Έφενμπεργκ και η υπόλοιπη ομάδα να κατακτήσει ότι δεν κατάφερε την προηγούμενη χρονιά και μάλιστα στα 100α γενέθλια της Μπάγερν στις 27 Φεβρουαρίου? Το timing έμοιαζε τέλειο… </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="border: medium none; font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b> <div style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"></div>2000 – 2003 Συναίσθημα, δράμα και δόξα</b></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="border: medium none; font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Μπάγερν ξεκίνησε τη νέα χιλιετία με πολύ εντυπωσιακό τρόπο. Διεκδίκησε το Champions League, τη Bundesliga, το Διηπειρωτικό Κύπελλο και το Κύπελλο Γερμανίας το ένα μετά το άλλο. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="border: medium none; font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Μπάγερν έκλεισε την προηγούμενη χιλιετία με την απροσδόκητη ήττα από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του Champions League το 1999 ωστόσο η ομάδα χτίστηκε γύρω από παίκτες όπως ο Ολιβερ Καν, ο Στέφαν Έφενμπεργκ και ο Τζιοβάνι Ελμπερ δημιουργώντας τις βάσεις για τον επόμενο αιώνα. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η ομάδα που ένιωσε τα αποτελέσματα της ανανέωσης και της αποφασιστικότητας της Μπάγερν ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης στις αρχές του 2000 καθώς οι Κόκκινοι πέτυχαν οκτώ γκολ εναντίον των σταρς της Μαδρίτης μέσα σε ισάριθμές ημέρες. Συγκεκριμένα το σκορ στο Μπερναμπέου ήταν 4 – 2 και στο Μόναχο 4 – 1. Οι δυο ομάδες συναντήθηκαν και πάλι στους ημιτελικούς ωστόσο αυτή τη φορά η Ρεάλ πήρε εκδίκηση καθώς κέρδισε με 2 – 0 στη Μαδρίτη και με 2 – 1 στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Οι παίκτες του Χιτζφλεντ μπήκαν στην τελευταία εβδομάδα της Bundesliga δίνοντας μάχη σώμα με σώμα με την Μπάγερ Λεβερκούζεν. Η Μπάγερ γνώρισε μια ήττα σοκ από την Unterhaching και έτσι η Μπάγερν έφτασε ακόμη πιο κοντά στη κατάκτηση του τίτλου. Μια εβδομάδα αργότερα οι Κόκκινοι πήραν εκδίκηση για την ήττα που γνώρισαν στον περσινό τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας και κέρδισαν τη Βέρντερ Βρέμης με 3 – 0 κατακτώντας το τρίτο νταμπλ στην ιστορία του συλλόγου. Ο Όλιβερ Καν ανακηρύχθηκε παίκτης της σεζόν 1999 – 2000. Τα καλύτερα ήρθαν τη περίοδο 2000 – 2001. Στην αρχή αποκλείστηκε γρήγορα η ομάδα από το Κύπελλο Γερμανίας καθώς αποκλείστηκε από το Μαγδεμβούργο ωστόσο μετά από 34 αγώνες στο πρωτάθλημα η Μπάγερν κατέκτησε τη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Και για μια ακόμη φορά η δόξα κατακτήθηκε με δραματικό τρόπο με τη σημαντική συνδρομή του Πάτρικ Αντερσον στο τελευταίο λεπτό του αγώνα στο Αμβούργο αρπάζοντας το τίτλο από τη Σάλκε της οποία το παιχνίδι είχε ήδη τελειώσει. Ετσι οι φίλοι της Σάλκε πανηγύρισαν μόνο…για τέσσερα λεπτά. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Με την αισιοδοξία από την κατάκτηση του πρωταθλήματος οι Κόκκινοι ταξίδεψαν στο Μιλάνο στις 23 Μαίου 2001 για τον τελικό του Champions League εναντίον της Βαλένθια. Η Μπάγερν εκτελούσε αποστολές εκδίκησης όλη τη σεζόν στην Ευρώπη καθώς απέκλεισε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα προημιτελικά και τη Ρεάλ Μαδρίτης με νίκες 0 – 1 εκτός έδρας και 2 – 1 στο Μόναχο. Ο Ολιβερ Καν ηταν ο ήρωας εκείνης της αξέχαστης νύκτας στο Μιλάνο καθώς έπιασε τρια πέναλτι στη διαδικασία των πέναλτι αφού το παιχνίδι είχε τελειώσει με 1 – 1 μετά και τη περίοδο της παράτασης. Η ομάδα του Μονάχου κατακτούσε το 4ο Κύπελλο Πρωταθλητριών 25 χρόνια μετά τη προηγούμενη επιτυχία σε τελικό. Η επόμενη περίοδος 2001-2 ήταν σχεδόν απογοητευτική παρά το γεγονός ότι η Μπάγερν κατέκτησε ένα ακόμη τρόπαιο. Η Ντόρτμουντ και η Λεβερκούζεν τερμάτισαν πάνω από τη Μπάγερν στο πρωτάθλημα και η Σάλκε απέκλεισε την ομάδα της Βαυαρίας στον ημιτελικό του Κυπέλλου Γερμανίας νικώντας με 2 – 0 ωστόσο ένα γκολ του Σάμουελ Κουφούρ έδωσε τη νίκη με 1 – 0 εναντίον της Μπόκα Τζούνιορ το Νοέμβριο του 2001 και οι Κόκκινοι έφεραν στο Μόναχο το 2ο Διηπειρωτικό Κύπελλο στην ιστορία του συλλόγου. Η προσπάθεια για Champions League συνεχίστηκε μέχρι τα προημιτελικά οπότε η Ρεάλ Μαδρίτης έβαλε τέλος στις Βαυαρικές ελπίδες. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η πιο επιτυχημένη ομάδα της Γερμανίας επέστρεψε στις επιτυχίες κερδίζοντας τον τίτλο για τη σεζόν 2002-2003 της Bundesliga αφήνοντας πίσω με 16 βαθμούς διαφορά τη Στουτγκάρδη. Οι Κόκκινοι επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στο Κύπελλο Γερμανίας το οποίο κατέκτησαν νικώντας στο τελικό τη Καιζερσλάουτερν με 3 – 1 με πρωταγωνιστή τον Μίκαελ Μπάλακ. Ο Μπάλακ θεωρήθηκε διάδοχος του Στέφαν Έφενμπεργκ και χαρακτηρίστηκε ως ο παίκτης της χρονιάς καθώς συνέβαλε στο να κατακτήσει η Μπάγερν το τέταρτο νταμπλ. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το πρώτο μελανό σημείο της επόμενης χρονιάς ήταν ο πρόωρος αποκλεισμός από το πρώτο γύρο του Champions League από το γκολ του Ρόϊ Μακάι της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Ο Μακάι όμως στο εξής θα έπαιζε για τη δόξα της Μπάγερν.</span></div><ul style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"></ul></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-7277124364056365332011-02-24T09:21:00.000-08:002011-02-24T09:21:53.058-08:0024 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1848 ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ </span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μία επανάσταση που είχε λάβει χώρα το 1830 είχε οδηγήσει στην καθαίρεση του τυραννικού Καρόλου Ι’ και την αντικατάστασή του από τον ξάδερφό του Λουδοβίκο Φίλιππο Α΄. Κι ενώ η βασιλεία του τελευταίου έγινε δεκτή αρχικά με μεγάλη ικανοποίηση, μέχρι τα τέλη του 1840 η αποδοχή του από το λαό είχε εξανεμιστεί. Ο κάποτε αποκαλούμενος «Πολίτης Βασιλιάς» και «Αστός Μονάρχης», αποδείχθηκε εξίσου συντηρητικός με τους προγόνους του. Παρότι εμφανιζόταν ως ένας πραγματικός Συνταγματικός Βασιλιάς, η κυβέρνησή του ήταν αφοσιωμένη σε μία νέα «τάξη ευγενών», τους νεόπλουτους επιχειρηματίες και τραπεζίτες. Το δικαίωμα ψήφου επεκτάθηκε στο μόλις 1% των Γάλλων ανδρών, γεγονός που οδήγησε σε μια κυβέρνηση που ήλεγχε μια μικρή μορφωμένη ελίτ. </span></div><div> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το αποτέλεσμα ήταν οι συνθήκες διαβίωσης της εργατικής τάξης να χειροτερέψουν σημαντικά κατά τη βασιλεία του. Μέχρι το 1846, το 1/3 των κατοίκων του Παρισιού διαβίωνε σε τέτοιες συνθήκες φτώχειας, που στηριζόταν στο ψωμί που μοίραζε η κυβέρνηση για να μην πεθάνει από το λιμό.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η οικονομική κρίση μετατράπηκε σε σοβαρή ύφεση, που συνοδεύτηκε από μια ιδιαίτερα κακή σοδειά σε εθνικό επίπεδο το 1846. Η κυβέρνηση δεν ήταν προετοιμασμένη για την αντιμετώπιση τόσο υψηλά επίπεδα ανεργίας και έλλειψης τροφίμων. Σειρά διαδηλώσεων μετατράπηκαν σύντομα σε επανάσταση κατά της κυβέρνησης του Βασιλιά. Προς έκπληξη όλων στη χώρα, ο Λουδοβίκος Φίλιππος Α΄ εγκατέλειψε το Παρίσι στις 24 Φεβρουαρίου 1848.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Φάνηκε αρχικά πως ο νεαρός Κόμης του Παρισιού θα διαδεχόταν τον Βασιλιά, σύντομα όμως η φιλελεύθερη αντιπολίτευση στη χώρα σύστησε μια προσωρινή κυβέρνηση, που αποκλήθηκε Δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία. Η κυβέρνηση αυτή έθεσε ως στόχο τη Γενική Ανακούφιση σε σχέση με την Ψήφο και την Ανεργία. Επιτεύχθηκε στις 2 Μαρτίου 1848 και το ζήτημα της ανεργίας αντιμετωπίστηκε χάρη σε ένα πρόγραμμα πρόσληψης πολιτών για να εργαστούν σε διάφορα δημόσια έργα. Η πρώτη κυβέρνηση όμως που προέκυψε μετά τις εκλογές όπου όλοι είχαν δικαίωμα ψήφου, κυριαρχείτο από συντηρητικούς βασιλόφρονες και μετριοπαθείς φιλελεύθερους αστούς, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων «ριζοσπαστικών ρεπουμπλικάνων». Παράλληλα, τα προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας στηρίζονταν στους φόρους για τη χρηματοδότησή τους και στην πραγματικότητα ουδέποτε προσέφεραν εργασίας σε τόσο μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η νέα κυβέρνηση ορίστηκε στις 21 Ιουνίου. Όσοι έμειναν άνεργοι ξανά αντέδρασαν βίαια, με την ημέρα εκείνη να έχει μείνει γνωστή ως «Εξεγέρσεις Ημερών Ιουνίου». Από τις 23 έως τις 26 Ιουνίου, η κυβέρνηση έδωσε εντολή στο στρατό – που καθοδηγείτο από το στρατηγό Louis Eugene Cavaignac να καταστείλει συστηματικά τις εξεγέρσεις των εργαζόμενων.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Συνολικά 15.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι 15.000 απελάθηκαν από τη Γαλλία προς την Αλγερία για να εργαστούν σε στρατόπεδα εργασίας. Ο Cavaignac αναλαμβάνει επικεφαλής της γαλλικής κυβέρνησης μέχρι τις επόμενες εκλογές, οι οποίες θα οδηγήσουν τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας στις 10 Δεκεμβρίου 1848.</span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-66638373971041234042011-02-11T09:25:00.000-08:002011-02-11T09:25:01.910-08:0011 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία. </span></span> <div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος - Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β'. Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d' Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.</span></div><div> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού - χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών. Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας. Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα». </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803. Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει. Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός. Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατήσουν στην Επανάσταση του '21.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α'. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε της βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822. Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας. Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong></strong></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της. Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Καποδίστριας ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη. Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας. Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα» (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν. Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).</span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-46615128462814713812011-02-06T00:57:00.000-08:002011-02-06T00:59:44.344-08:006 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b>Η τραγωδία του Μονάχου</b></span> </div><br />
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στις </span>6 Φεβρουαρίου<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> 1958 ένα αεροπλάνο που μετέφερε πίσω στην πατρίδα την αποστολή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ συνετρίβη κατά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο Ριμ του Μονάχου, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 23 από τους 43 επιβαίνοντες. Η πτήση τσάρτερ της British Airways προερχόταν από το Βελιγράδι, όπου οι «μπέμπηδες» του Ματ Μπάσμπι είχαν αποσπάσει ισοπαλία 3-3 από τον Ερυθρό Αστέρα και είχαν προκριθεί στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. </span> <br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">Τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Φεβρουαρίου, το ελικοφόρο Airspeed Ambassador προσγειώθηκε στο Μόναχο για ανεφοδιασμό. Το μοιραίο συνέβη στις 3:04 τα ξημερώματα, κατά την τρίτη προσπάθεια απογείωσης, λόγω χιονοθύελλας. Το αεροπλάνο απέτυχε να κερδίσει ύψος και κατέπεσε σ' ένα χωράφι δίπλα στο αεροδρόμιο. Τα συνεργεία διάσωσης ανέσυραν νεκρούς 7 ποδοσφαιριστές (Τζεφ Μπεντ, Ρότζερ Μπερν, Έντι Κόλμαν, Μαρκ Τζόουνς, Ντέιβιντ Πεγκ, Τόμι Τέιλορ και Λίαμ Γουίλαν), 7 δημοσιογράφους, 4 στελέχη της ομάδας, 2 μέλη του πληρώματος και δύο φιλάθλους. Ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής Ντάνκαν Έντουαρντς πέθανε λίγες μέρες αργότερα από τα βαριά του τραύματα σε νοσοκομείο του Μονάχου. </div><div></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">Η είδηση «πάγωσε» τον φίλαθλο κόσμο, όχι μόνο στο Νησί. Η νεανική και ταλαντούχα ομάδα της Μάντσεστερ, εξ ου και το προσωνύμιο «Μπέμπηδες», βρέθηκε ξαφνικά χωρίς 8 επίλεκτα στελέχη της στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του κόσμου. </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">Οι γερμανικές αρχές κατηγόρησαν τον πιλότο Τζέιμς Θέιν ως υπαίτιο του δυστυχήματος, επειδή δεν ολοκλήρωσε τη διαδικασία αποπαγοποίησης των φτερών του αεροπλάνου. Η British Airways τον απέλυσε αμέσως και χρειάστηκαν 10 χρόνια δικαστικών αγώνων για να απαλλαγεί από κάθε κατηγορία. Όμως, ο Θέιν είχε εγκαταλείψει τους ουρανούς και ασχολείτο με κάτι πιο γήινο, την εκτροφή πουλερικών. </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">Το μέλλον της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ μετά το δυστύχημα φάνταζε δυσοίωνο, χωρίς 10 πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές της (εκτός από τους 8 νεκρούς, 2 ακόμη αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση λόγω των σοβαρών τραυμάτων τους) και με τον Ματ Μπάσμπι στο νοσοκομείο βαριά τραυματισμένο. Όμως, οι εναπομείναντες παίκτες, μαζί με αρκετούς εφήβους, έδειξαν χαρακτήρα και κατόρθωσαν να φθάσουν ως τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, όπου έχασαν με 2-0 από την Μπόλτον. </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">Ο προπονητής της ομάδας Ματ Μπάσμπυ, που εν τω μεταξύ είχε αναρρώσει από τα σοβαρά τραύματά του, ξεκίνησε την επόμενη αγωνιστική περίοδο (1958-1959) τη δημιουργία μιας νέας γενιάς «μπέμπηδων». Το 1967 η ομάδα αυτή, με επικεφαλής τους διασωθέντες από το δυστύχημα Μπόμπι Τσάρλτον και Μπίλ Φόουκς, αλλά και τον νεαρό Τζορτζ Μπεστ, κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών για την Αγγλία, συντρίβοντας τη Μπενφίκα με 4-1. Η «Αεροπορική Τραγωδία του Μονάχου», όπως έμεινε στην ιστορία, βοήθησε να καλλιεργηθεί ο μύθος της ομάδας και σήμερα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι ίσως η δημοφιλέστερη ποδοσφαιρική ομάδα του πλανήτη. </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">Την ημέρα μνήμης για τους φίλους της Γιουνάιτεντ διαλέγουν οι μεγάλοι τους αντίπαλοι, οι οπαδοί της Μάντσεστερ Σίτυ, για να τους προκαλέσουν, μιμούμενοι την πτώση και τη συντριβή του αεροπλάνου. Ανάλογα μακάβρια αστεία από τους οπαδούς της «Σίτυ» γίνονται και στα ντέρμπι μεταξύ των δύο ομάδων.</div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-33971046425377656332011-02-06T00:55:00.001-08:002011-02-06T01:00:13.815-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="title" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><b><span style="font-size: small;">Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής</span></b></div><div></div><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="0" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 21px; text-align: left;"><tbody>
<tr><td><span style="font-size: small;"></span></td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η κλειτοριδεκτομή είναι ο ακρωτηριασμός των εξωτερικών γεννητικών οργάνων της γυναίκας. Είναι μορφή «σεξουαλικού ευνουχισμού» για να υποδηλώσει την απόλυτη υποταγή στον μελλοντικό της σύζυγο.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Πρόκειται για έθιμο που απαντάται κυρίως στις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής, χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά στο Κοράνι. Αναφορές για την κλειτοριδεκτομή υπάρχουν στους αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Φοίνικες, οι Χετταίοι και οι Αιθίοπες πραγματοποιούσαν κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια τους, ενώ ο Στράβων στους ελληνιστικούς χρόνους την αποκαλεί «γυναικεία περιτομή».</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, 150 εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή, ενώ κάθε χρόνο προστίθεται 2 εκατομμύρια.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κήρυξε την 6η Φεβρουαρίου «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής», για να ευαισθητοποιήσει το διεθνές κοινό και ιδιαίτερα της Αφρικανούς για τη βάρβαρη αυτή πρακτική, που προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία της γυναίκας.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ήδη, σχεδόν όλες οι χώρες της Αφρικής έχουν ποινικοποιήσει την κλειτοριδεκτομή.</span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-87054961773813255482011-02-03T23:44:00.000-08:002011-02-03T23:53:06.509-08:004 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><h3 style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η 4η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Εναντίον του Καρκίνου (UICC) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO).<br />
<br />
Σκοπός αυτής της ημέρας είναι η ευρύτερη δυνατή ενημέρωση του κοινού, ώστε να ευαισθητοποιηθεί και να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την πρόληψη της ασθένειας.<br />
<br />
Σύμφωνα με στοιχεία των δύο Διεθνών Οργανισμών, κάθε χρόνο, πάνω από 12 εκατομμύρια άνθρωποι, έχουν διαγνωστεί με κάποιας μορφής καρκίνο και 7,6 εκατομμύρια πεθαίνουν από κάποιας μορφής καρκίνου.<br />
<br />
Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου, ενδεχομένως θα μπορούσε να μειωθεί μέχρι 40% αν υιοθετούνταν πλήρη μέτρα ανοσοποίησης και πρόληψης και αν συνδυάζονταν με αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως διακοπή του καπνίσματος, υγιεινή διατροφή, περιορισμό του αλκοόλ και μείωση της έκθεσης στον ήλιο. </span> </h3><div></div><span id="ctl00_ContentPlaceHolder_ArticleFormView_articleBodyLabel"> </span><br />
</div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-38638703287217564242011-02-02T23:38:00.000-08:002011-02-02T23:40:43.487-08:003 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><div><div><div><div><div><div><div><div><div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟ ΦΛΕΒΑΡΗ</b></span><br />
<span style="font-size: small;"><b>Σπέρνουμε:</b> Σπανάκια, σέσκλα, πράσα. Ξεκινάμε την πρώιμη σπορά λαχανικών όπως ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες, αγγούρια, κολοκύθια, για καλλιέργεια σε θερμοκήπιο (σε προστατευμένο και θερμαινόμενο σπορείο στις νότιες πεδινές περιοχές της Ελλάδος).</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>Φυτεύουμε:</b></span> <span style="font-size: small;"> Κρεμμύδια-σκόρδα για ξερά το καλοκαίρι, συμπληρώνουμε μπιζέλια και κουκιά για όψιμη συγκομιδή.</span><br />
<span style="font-size: small;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=6778310182683481159&postID=3863870328721756424" name="more"></a></span> <br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>Μεταφύτευουμε:</b></span> <span style="font-size: small;"> Μαρούλια, πράσα, αγκινάρες.</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"> Με τις πολλές βροχές αυτό γίνετε κάπως δύσκολο...</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>Συγκομιδή:</b></span> <span style="font-size: small;">Λεμόνια, πορτοκάλια, μανταρίνια, νεράντζια, περγαμότα , μαρούλια, μπρόκολα, κουνουπίδια, χλωρά κρεμμύδια-σκόρδα, ραδίκια, ζοχούς, ρόκα, σπανάκι, σέσκλα, λάπατα, σινάπια, βρούβες, τσουκνίδες, μάραθο, σέλινο.</span><br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>Δεντροκομικές εργασίες μηνός Φεβρουαρίου</b></span> <br />
<br />
<br />
<span style="font-size: small;"> Οι δεντροκομικές εργασίες καθίστανται πλέον ενδιαφέρουσες και επείγουσες καθώς η εποχή πλησιάζει την άνοιξη.</span> <br />
<span style="font-size: small;"> Στους οπωροκήπους τα κλαδεύματα πρέπει να γίνονται γρήγορα, με σκοπό να τελειώνουν το συντομότερο δυνατό, κυρίως για τα πυρηνόκαρπα στους θερμότερους τόπους.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Πάντως αυτά είναι δυνατόν να εκτελεστούν σε όλα τα οπωροφόρα με σειρά προτιμήσεως τις ροδακινιές, βερικοκιές, δαμασκηνιές κερασιές, συκιές, αχλαδιές, κυδωνιές και τελικώς τις μηλιές. </span><br />
<span style="font-size: small;"> Παράλληλα ακόμα εφαρμόζονται όλες οι σχετικές εργασίες της τακτοποιήσεως των βραχιόνων των υπό σχηματισμό δέντρων, με την πρόσδεση αυτών επί στηριγμάτων, στεφάνων, διχάλων κλπ. αναλόγως των σκοπών που επιδιώκουμε.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Επίσης οι φυτεύσεις των οπωροφόρων πρέπει να επισπεύδονται για τους ελαφρούς και ξηρούς τόπους ή στα συνεκτικά εδάφη, όπου δεν έγινε δυνατό να πραγματοποιηθούν νωρίτερα. Εφ όσον ο καιρός δεν είναι ευνοϊκός φυτεύονται σύντομα και τα αειθαλή οπωροφόρα.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Την εποχή αυτή κόβονται και διατηρούνται τα αναγκαία εμβόλια μέσα σε νωπή άμμο σε ψυχρό μέρος, για να χρησιμοποιηθούν για τους πρώιμους ενοφθαλισμούς ή εγκεντρισμούς.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Στα σπορεία και φυτώρια εξακολουθούν οι μεταφυτεύσεις των δενδρυλλίων και οι προετοιμασίες των βραγιών επικείμενες σπορές. Κόβονται μοσχεύματα κυδωνιάς, συκιάς, ροδιάς, φουντουκιάς κ. α. και παραχώνονται σε θερμό και ελαφρό μέρος, με σκοπό να φυτευτούν αργότερα. Ενστρωματώνονται οι λεπτοί σπόροι της μηλιάς, αχλαδιάς, μαχλεπίου κερασιάς κλπ. σε καθαρή άμμο και διατηρούνται μέχρι της προβλαστήσεώς τους σε περιβάλλον θερμό και προφυλαγμένο.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Εξακολουθεί η προσεκτική αναζήτηση και καταστροφή των αυγών και προνυμφών των διαφόρων επιβλαβών εντόμων, καθώς και η συλλογή και το κάψιμο των παραμενόντων ξηρών φύλλων και καρπών, διότι περικλείουν πάντοτε έντομα ή σπόρια πολλών κρυπτογαμικών ασθενειών.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Όλα αυτά καίγονται μαζί με τις προγενέστερες τοποθετημένες χορτοπαγίδες.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Οι κορμοί και τα χοντρά κλαδιά των δέντρων επαλείφονται με γαλάκτωμα ασβέστη, σε αναλογία 8-10 μέρη ασβέστη σε εκατό μέρη νερού.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Κατά το Φεβρουάριο ωριμάζουν και διατηρούνται στην αποθήκη περίπου τα ίδια είδη και οι ποικιλίες που υπάρχουν τον προηγούμενο μήνα.</span></div><div><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"><b>Βότανα</b></span> <br />
<span style="font-size: small;"> Φυτεύουμε από μικρά παρακλάδια, αψιθιά, θυμάρι, δενδρολίβανο, απήγανο κ.α.</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>Γενικές εργασίες και φροντίδες</b></span> <br />
<span style="font-size: small;"> Σκαλίζουμε τα λαχανικά μας και τα λιπάρουμε με φουσκί, κομπόστα ή βιολογικό λίπασμα κατά προτίμηση.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Ξεβοτάνισμα ζιζανίων από τα κηπευτικά μας, αλλά και συγκομιδή και αποξήρανση των ωφέλιμων όπως η τσουκνίδα, την οποία δεν την πετάμε ποτέ αλλά την φυλάμε αποξηραμένη, για χρήση σαν λίπασμα και προστασία των φυτών μας.Ψεκάζουμε με χειμερινό πολτό ή χαλκό τα δένδρα μας. Ετοιμάζουμε το χωράφι μας για να είναι έτοιμο για την καλοκαιρινή καλλιέργεια μας. Μαζεύουμε φύλλα και υλικά για την κομπόστα μας.</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"> Σκαλίζουμε όταν τα ζιζάνια είναι μικρά ακόμα και εφαρμοζουμε κομπόστα και εδαφοκάλυψη.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Τα μπίζα μας τα στυλώνουμε σε κλαδιά από δέντρα που έχουμε κλαδέψει</span><br />
<span style="font-size: small;"> Τα πρώιμα κουκιά και μπίζα έχουν αρχίσει να ανθίζουν.</span> </div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-7957850155255080452011-02-02T23:14:00.000-08:002011-02-02T23:39:53.700-08:00Φεβρουάριος ή Φλεβάρης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Φεβρουάριος: ο μήνας των καθαρμών<br />
<h2 align="center"><span style="color: #0099ff;"><br />
</span></h2><h4 style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>Ονομασία του μήνα Φεβρουαρίου</b></span></h4><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ετυμολογία μήνα: Ο Φεβρουάριος παράγεται από το λατινικό ρήμα februare, που σημαίνει καθαίρω, αγνίζω, αποβάλλω τα καθάρματα.<br />
Ο Φεβρουάριος προστέθηκε στο Ρωμαϊκό έτος σαν ο τελευταίος μήνας από τον Πομπίλιο Νουμά. Είναι μήνας διαβατήριος και αποκαθαρκτικός. Το 153 π,χ. μεταφέρθηκε στη θέση που έχει σήμερα (δεύτερος μήνας του έτους), και σε αυτή τη θέση διατηρήθηκε και στο Γρηγοριανό ημερολόγιο. Στη διάρκειά του οι Ρωμαίοι διοργάνωναν τελετές καθαρμών και εξαγνισμών. <br />
Η λατινική λέξη februa σημαίνει καθάρσιος-καθαρκτικός και το ουδέτερο πληθυντικού februa, σήμαινε όχι μόνο καθαρτήριος, αλλά και συγκεκριμένα ειδική γιορτή που γίνονταν τον μήνα Φεβρουάριο.<br />
Ο μήνας λοιπόν που περιλάμβανε τους καθαρμούς ονομάστηκε Februarious mensis και μετά από παράλειψη του mensis (μήνας) έμεινε η λέξη Φεβρουάριος.<br />
Η Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος αναφέρει ότι ο Φέβρουος ήταν ο θεός των νεκρών και η Φεβρούα ήταν η θεά που επόπτευε τους καθαρμούς και τους εξαγνισμούς.<br />
Ο μήνας Φεβρουάριος ήταν αφιερωμένος λοιπόν από τους Ρωμαίους στον εξαγνισμό και επιπρόσθετα, επειδή ήταν πολύ βροχερός τον είχαν αφιερώσει στον Ποσειδώνα.<br />
Ο Φεβρουάριος αντιστοιχούσε προς τον αττικό μήνα Ανθεστηριώνα.<br />
Με την καθιέρωση του Ιουλιανού ημερολόγιου (46 π.χ.) περιορίστηκαν οι μέρες του μήνα αυτού από 30 που ήταν ως τότε σε 29, και την εποχή του αυτοκράτορα Αυγούστου του αφαιρέθηκε μια ακόμη ημέρα, που προστέθηκε στον μήνα Αύγουστο προς τιμήν του Αυτοκράτορα.</span></div><h4 style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>Ονομασίες λαϊκές για το μήνα Φεβρουάριο</b></span></h4><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Για να συντονιστεί το ημερολόγιο των 365 ημερών προς το ηλιακό έτος, καθιερώθηκε η αύξηση των ημερών του Φεβρουαρίου κατά μια, κάθε τέσσερα χρόνια.<br />
Ο λαός μας τον αποκάλεσε <b>Κουτσοφλέβαρο</b>, επειδή έχει 28 ημέρες και κάθε τέσσερα χρόνια 29. Κάθε τέσσερα χρόνια που έχουμε δίσεκτο έτος, ο λαός μας πιστεύει ότι είναι κακότυχο. Το δίσεκτο έτος δεν πρέπει να φυτεύουν αμπέλια οι γεωργοί ούτε να γίνονται γάμοι ούτε να χτίζονται σπίτια. <br />
Λέγεται επίσης <b>Φλιάρης</b>, <b>Ληψομήνας,</b> <b>Κουτσός</b>, <b>Κουτσούκης</b> ή <b>Μικρός </b>(Κύπρος).<br />
Στον πόντο τον Φεβρουάριο τον ονόμαζαν συνήθως <b>Κούντουρος</b>, γιατί έχει κοντή ουρά, αφού είναι λειψός σε σχέση με τους άλλους. Επίσης σε κάποια μέρη λεγόταν <b>Κούτσουρος</b>, διότι κατά κάποιο τρόπο είναι κουτσουρεμένος.<br />
Οι δύο λέξεις Φεβρουάριος, Φλεβάρης δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους άσχετα αν συμπτωματικά ταιριάζουν τόσο ώστε η μια να προέρχεται από την άλλη.<br />
Το ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ είναι ρωμαϊκό από τους Ρωμαίους θεούς Φεβρούα των καθαρμών και Φέβρουο των νεκρών.<br />
Το <b>ΦΛΕΒΑΡΗΣ</b> βγαίνει από τη λαϊκή ελληνική παράδοση και έχει σχέση με τις φλέβες της γης. Ο λαός μας κατά τον Δ.Σ. Λουκάτο, παρετυμολόγησε τον μήνα και τον ονόμασε Φλεβάρη, επειδή «ανοίγει τις φλέβες του» και γεμίζει τη γη νερά.<br />
Κατ' άλλους λέγεται Φλεβάρης, γιατί παγώνει τις φλέβες της γης. Στη Θράκη υπάρχει το ρήμα φλεβαρίζω= πλημμυρίζω, επειδή τα χωράφια «φλεβαρίζουν από τις βροχές<br />
Λέγεται και <b>τρυγητής</b> γιατί στον αγροτικό βίο, ο Φλεβάρης είναι ο μήνας των αμπελιών. Τότε γίνεται το κλάδεμα, το καθάρισμα και το τσάπισμα των αμπελιών. Τότε βάζουν και καταβολάδες, δηλαδή φυτεύουν αμπέλια (εκτός και αν είναι δίσεχτος ο χρόνος). Για αυτό του το περιεχόμενο ο Φλεβάρης λέγεται όπου είναι ανεπτυγμένη η αμπελουργία και <b>Κλαδευτής</b>.<br />
Για τον άστατο καιρό, ο Φλεβάρης λέγεται επίσης και <b>Μεθυσμένος</b>, γιατί δεν ξέρει τι κάνει.</span></div><h4 style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br />
<b>Γιορτές το μήνα Φεβρουάριο</b></span></h4><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Του <b>Αγίου Τρύφωνα</b> 1 Φεβρουαρίου. Ο άγιος Τρύφωνας θεωρείται φύλακας των αμπελιών. <br />
Της <b>Υπαπαντής</b> 2 Φεβρουαρίου. Γιορτάζεται σε ανάμνηση της συναντήσεως του Συμεών με το παιδίον Ιησού (Λουκ., 2.25). <br />
Τότε γίνονται προβλέψεις. «Ό,τι καιρό κάνει της Υπαπαντής, θα βαστάξει σαράντα ημέρες». Αν είναι καλός ο καιρός στις 2 Φεβρουαρίου, ο βαρύς χειμώνας θα διαρκέσει πολύ ακόμα. Από τις 2 Φλεβάρη σταματούν οι γιορτές και μαζί η αργία και η σχόλη.<br />
Του <b>Αγίου Συμεών</b> 3 Φεβρουαρίου. Ο Άγιος τιμάται από τις εγκύους, που έλεγαν παρετυμολογώντας: «για να μη γεννηθεί το παιδί σημειωμένο».<br />
Του <b>Αγίου Χαραλάμπους</b> 10 Φεβρουαρίου.<br />
Πρώτη Κυριακή της Αποκριάς «Οι μεταμφιέσεις και οι παράδοξοι χοροί των μασκαράδων γίνονται για να ξυπνήσουν τα πνεύματα της βλαστήσεως» .<br />
H <b>Καθαρά Δευτέρα</b> eίναι μια πανάρχαιη γιορτή που σχετίζεται κυρίως με τις πομπές των Κατ' Αγρούς Διονυσίων αλλά και με ορισμένες Απολλώνιες ιδέες λατρευτικού περιεχομένου. Στις μέρες μας συνηθίζεται ο εορτασμός με ομαδική έξοδο στην εξοχή. <br />
<i>Αρχαίες γιορτές</i> ήταν τα Ανθεστήρια, Χόες. Στην Αττική γιόρταζαν τα πρώτα άνθη της αμυγδαλιάς με διαγωνισμούς οινοποσίας. Άνοιγαν τους πίθους με το κρασί (πιθοίγια) και γέμιζαν τις κρασοκανάτες (χόες). Νικητής ήταν όποιος άδειαζε πρώτος τον χουν που χώραγε περισσότερο από δύο λίτρα.</span></div><h4 style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>Ο Άγιος Κασσιανός γιορτή στο μήνα Φεβρουάριο</b></span></h4><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κάθε τέσσερα χρόνια που το έτος είναι δίσεκτο, την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου, δηλαδή στις 29 του μήνα, γιορτάζει ο Άγιος Κασσιανός. Η περίεργη αυτή γιορτή, έδωσε αφορμή για διάφορες λαϊκές ερμηνείες και περιπαίγματα.<br />
Στη Μυτιλήνη, τη γιορτή του Αγίου Κασσιανού τη θεωρούν ως γιορτή των τεμπέληδων! Λένε μάλιστα: « του Κασσιανού γιορτάζουν οι οκνοί (οι τεμπέληδες)».<br />
Η παράδοση από την Μυτιλήνη που εξηγεί τις παραπάνω εκφράσεις είναι οι εξής:<br />
Μια μέρα που ο Χριστός γύριζε με τους Αποστόλους, έκατσε σε ένα μέρος να ξεκουραστεί. Πάνε τότε όλοι οι Άγιοι κοντά, για να του γυρέψουν δουλειά. Πάει ο Άι- Νικόλας και του λέει:<br />
_ Χριστέ μου για πες μου, τι να κάνω;<br />
Λέει τότε ο Χριστός:<br />
_ Πήγαινε να δεις ποια καράβια και καΐκια βολοδέρνουν και απέ να τα σώζεις.<br />
Πάει ο Άι - Τρύφωνας και του λέει:<br />
_ Εγώ τι θέλεις να κάνω;<br />
_ Αμ' το κλαδευτήρι το'χεις στη μέση σου και κρέμεται, τι ρωτάς λοιπόν; Πήγαινε στα χωράφια και στα αμπέλια και κάνε τη δουλειά σου. Διώξε τις αρρώστιες απ' τα δέντρα κι όλα τα κακά!<br />
Ένας ,ένας πήγαν όλοι οι Άγιοι στο Χριστό και ανέλαβαν τη δουλειά τους. Πίσω, πίσω πήγε και ο Άγιος Κασσιανός και λέει:<br />
_ Εγώ Χριστέ μου, τι να κάνω;<br />
Γέλασε τότε ο Χριστός, δε βάσταξε και του ‘πε:<br />
_ Αμ' εσύ είσαι που είσαι οκνός! Φύλαγε λοιπόν το Φλεβάρη! Κι άμα δεις και τραβάει είκοσι εννιά, έμπα μέσα στο είκοσι εννιά και κάνε τη δουλειά σου. Πάλι, σα δεν έχει είκοσι εννιά , κάτσε απ' όξω.</span></div><h4 style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>Γεωργικές εργασίες το μήνα Φεβρουάριο</b></span></h4><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Φυτεύουν πατάτες.<br />
Προετοιμάζουν τα χωράφια για να σπείρουν ανοιξιάτικα σιτηρά και<br />
ενισχύουν τα φθινοπωρινά λιπαίνοντάς τα.<br />
Κλαδεύουν αμπέλια και δέντρα.<br />
Καθαρίζουν τα μαντριά.<br />
Συντηρούν την κοπριά σε λάκκους.<br />
Σβαρνίζουν τα χωράφια.</span></div></div>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-6124436288815883682010-12-28T02:38:00.000-08:002010-12-28T02:38:25.127-08:00Στο άμεσο μέλλον θα ξεκινήσει ένα μεγάλο αφιέρωμα για τη διαχρονική σχέση Ελλήνων, Κελτών και Βάσκων. Σχέσεις , ομοιότητες και διαφορές. Περιμένουμε τις απόψεις σας στο syreds@gmail.comΣαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-47462203843127416702010-12-26T03:45:00.000-08:002010-12-26T03:45:13.489-08:00ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΑΤΑΙ - ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΞΕΝΟΝ - ΜΕΓΑΛΥΝΟΝ<iframe src="http://www.youtube.com/embed/v5D7XnGbfdU?fs=1" width="425" frameborder="0" height="344"></iframe>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-35227082167279329352010-12-26T03:30:00.000-08:002010-12-26T03:30:19.493-08:0025 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ<h3 style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ήρθαν πάλι τα Χριστούγεννα και στη Βόρεια Ελλάδα αναβιώνουν για μια ακόμα φορά πανάρχαια έθιμα, συνδεδεμένα με την Γέννηση του Σωτήρα, την καλή χρονιά και το κυνήγι των καλικάντζαρων. Έθιμα που μας υπενθυμίζουν ότι «η αρχαία ψυχή μένει μέσα μας κρυμμένη». </span></h3><h3 style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>Κλαδαριές και Μπουμπουσάρια στη Σιάτιστα</b><br />
Ένα από τα αρχαιότερα έθιμα, είναι η κλαδαριά της Σιάτιστας του Νομού Κοζάνης, που παραπέμπει στο «αποτρόπαιο πυρ» των αρχαίων. Στα χριστιανικά χρόνια, ταυτίζεται με τη φωτιά που άναψαν οι βοσκοί το βράδυ των Χριστουγέννων για να ζεσταθεί το Θείο Βρέφος. Επίσης χρησιμοποιείται για να διώξει τους καλικαντζάρους.<br />
Το άναμμα της κλαδαριάς γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 23 Δεκεμβρίου. Οι προετοιμασίες όμως ξεκινούν ακριβώς μετά την 26η Οκτωβρίου, γιορτή του Αγίου Δημητρίου. Τότε μαζεύουν το λεγόμενο «λόζιο» από ξερά χόρτα και το μεταφέρουν σε μια αποθήκη, η οποία μένει κλειστή μέχρι την 23η Δεκεμβρίου.<br />
Όμως καιρό πριν από εκείνη την μέρα, στη μέση της κάθε πλατείας της Σιάτιστας, ανοίγεται μια τρύπα διαμέτρου 50-70 εκατοστών. Μόλις φτάσει η 23η Δεκεμβρίου, τοποθετείται και στερεώνεται σ’ αυτήν ένα χοντρό ξύλο, το «βεργί», μήκους τεσσάρων-πέντε μέτρων, για να συγκρατήσει τα ξερόχορτα γύρω του. Πάνω στην κορυφή του «βεργιού» δένουν ένα δεμάτι φανταχτερά ξερόχορτα που λέγεται «φούντα» και κατόπιν, στολίζουν την κλαδαριά.Στο διάστημα αυτό, τα παιδιά κάνουν προστατευτικό κλοιό γύρω από την κλαδαριά και κτυπούν κουδούνια (γκαβανούζες, κυπριά κλπ).Κατόπιν, παίρνουν θέση γύρω από την κλαδαριά γέροι, γριές, νέοι και νέες, περιμένοντας το άναμμα της φωτιάς που γίνεται σε όλες τις πλατείες της Σιάτιστας μόλις νυχτώσει και η κάθε γειτονιά ανταγωνίζεται τις άλλες στο ποια έχει την καλύτερη και μεγαλύτερη.Όταν ανάψουν οι κλαδαριές, αρχίζει το γλέντι, παρουσία των αρχών συνήθως, με τα χάλκινα που παίζουν τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια μέχρι πρωίας. Όταν σβήσει η φωτιά και φανεί το «βεργί», οι πιο τολμηροί προσπαθούν να το ρίξουν.Αν το πετύχουν, σημαίνει ότι θα παντρευτούν σύντομα και δέχονται επευφημίες. Αν δεν τα καταφέρουν, δέχονται ειρωνικά πειράγματα.<br />
Χαρακτηριστικά είναι και τα Μπουμπουσάρια, που γιορτάζονται την παραμονή και ανήμερα των Θεοφανείων (5- 6 Ιανουαρίου). Τότε οι παρέες, ιδίως οι γυναίκες, ντύνονται με πρωτότυπο τρόπο και η κάθε παρέα έχει το δικό της δημοτικό συγκρότημα και διαγωνίζονται όλες μαζί στο ποια είναι η καλύτερη.</span></h3><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"> </div><h3 style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: small;"><br />
<strong> </strong></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: small;"><strong>Οι «Μωμόγεροι» του Πόντου </strong><br />
Παρόμοιες φωτιές με εκείνες της Σιάτιστας ανάβουν το βράδυ της παραμονής στη Φλώρινα, ενώ στην Πέλλα υπάρχει η «Κολίντα Μπάμπω». Αυτή η «σφαγή της γιαγιάς» έχει σχέση με τη σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη. Την ανάβουν για να μάθουν οι άνθρωποι για τη σφαγή και να προφυλάξουν τα παιδιά. Κάθε χρόνο υπάρχει το σχετικό γλέντι με τα θρυλικά χάλκινα της Γουμένισσας.</span><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: small;">Το πιο διαδομένο όμως έθιμο στη Βόρεια Ελλάδα είναι οι «Μωμόγεροι» ή «Ρογκατσάρια», που απαντάται σε όλα χωριά της, όπου μένουν πολλοί Πόντιοι. </span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το έθιμο είναι ταυτισμένο με τους καλικάντζαρους. Ένας θίασος από ηθοποιούς, χορευτές, οργανοπαίκτες και νέους του χωριού, απαρτίζουν το θίασο που περιδιαβαίνει τον οικισμό και δίνει παραστάσεις σε πλατείες και δρόμους. Επικεφαλής είναι ένα 14χρονο αγόρι που κρατά ένα τράγο (άνθρωπο μεταμφιεσμένο), στο λαιμό του οποίου κρέμεται μια σακούλα με αίμα από τη σφαγή του τράγου. Ο θίασος ραντίζεται με το αίμα του σφαγιασμένου τράγου και αρχίζει η παράσταση. Οι τράγοι-ηθοποιοί αυτοσχεδιάζοντας, συγκρούονται μεταξύ τους, συμβολίζοντας τη συνεχή πάλη με τον καινούργιο χρόνο.</span></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: small;">Ακολουθεί η σύγκρουση δύο ανδρών για τη διεκδίκηση μιας γυναίκας. Την κατακτά ο νεότερος, αφού προηγουμένως σκοτώσει το γέρο σύζυγό της.</span><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: small;">Τον νεκρό γέρο ανασταίνει η νύφη του με τη γενετήσια δύναμή της. Άλλοι πρωταγωνιστές είναι ο τούρκος τιμαριούχος ή Αλογάς, ο δυνάστης της περιοχής, ο οποίος διεκδικεί τις γυναίκες των άλλων, σκοτώνοντας τους συζύγους. Υπάρχει η νύφη που με διάφορα τελετουργικά νεκρανασταίνει τους σκοτωμένους, συμβολίζοντας την Αναγέννηση της Φύσης από τη χειμερινή νάρκη. Ακολουθεί η δίκη σε βάρος του φονιά του αλόγου και η δικαιοσύνη ενάντια στην άδικη εξουσία. Τέλος, συμμετέχουν οι θεατές απαγάγοντας τη νύφη και ακολουθεί ο ιδιότυπος χορός των Μωμόγερων.</span><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: small;">Πέρα από αυτούς τους χαρακτήρες όπου καθένας εκπροσωπεί μια πλευρά του Ποντιακού Ελληνισμού. Έτσι η αρκούδα συμβολίζει τη δύναμη, η ηλικιωμένη γυναίκα το παρελθόν, η νύφη το μέλλον, το άλογο την ανάπτυξη, ο γιατρός την υγεία, ο στρατιώτης την άμυνα, η αίγα τα τρόφιμα και ο Άγιος Βασίλης το νέο έτος.</span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πρόκειται ουσιαστικά για θεατρικά δρώμενα που έχουν πανάρχαια καταγωγή και παλαιά είχαν μαγικοθρησκευτικό χαρακτήρα. H ονομασία προέρχεται από τον Μώμο, τον θεό του γέλιου και της σάτιρας. Οι ιερείς του Μώμου ήταν σάτυροι και στις τελετές και τα μυστήρια συμμετείχαν μόνο οι ευγενείς. Παρόλη τη θεωρία περί διονυσιακής καταγωγής, στην πραγματικότητα προηγείται της λατρείας του Διονύσου, μιας και τον Μώμο τον αναφέρει ο Ησίοδος στη «Θεογονία» του.</span></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: small;">Στα χρόνια του Βυζαντίου, οι «Μωμόγεροι» διατήρησαν τη μαγικοθρησκευτική τους φύση, συμβολίζοντας τη γονιμότητα της Φύσης και στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, σατύριζαν τους Τούρκους. Μάλιστα, τότε ήταν που άρχισαν να φοράνε φουστανέλλα ταυτιζόμενοι με το εθνικό αίτημα για Ελευθερία. Σήμερα όμως, αυτό το νόημα έχει χαθεί και έχει διατηρηθεί μόνο η ψυχαγωγική πλευρά.</span><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> Όλα αυτά τα πανάρχαια έθιμα εκφράζουν καλύτερα την ελληνική ψυχή από τις κονσερβαρισμένες «διασκεδάσεις» της πρωτεύουσας. Νομίζουμε ότι όσοι μπορούν να πάνε σε αυτά τα χωριά, θα νιώσουν πραγματικά ελληνικές γιορτές και θα στηρίξουν την τοπική οικονομία σε δύσκολους κ</span></span>αιρούς.</span></h3>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6778310182683481159.post-80330766844639404382010-12-26T03:10:00.000-08:002010-12-26T03:10:40.302-08:0025 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span style="color: #b45f06;"><b><span style="color: black; font-weight: normal;"> Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟ ΜΕΓΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ</span></b></span></strong></em></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span style="color: #b45f06;"> </span></strong></em></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span style="color: #b45f06;">Toυ Φώτη Κόντογλου - </span></strong></em><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span><span style="color: #073763;"><span style="color: black;">Μυστήριον ξένον, λέγει ο Υμνωδός, τη Γέννηση του Χριστού, το να γεννηθεί σαν άνθρωπος, όχι κανένας προφήτης, όχι κανένας άγγελος, άλλα ο ίδιος ο Θεός!</span> </span>Ο άνθρωπος, θα μπορούσε να φθάσει σε μία τέτοια πίστη; Οι φιλόσοφοι και οι άλλοι τετραπέρατοι σπουδασμένοι ήτανε δυνατὸ να παραδεχθούν ένα τέτοιο πράγμα; Απὸ την κρισάρα της λογικής τους δεν μπορούσε να περάσει η παραμικρὴ ψευτιά, όχι ένα τέτοιο τερατολόγημα! Ο Πυθαγόρας, ο Εμπεδοκλής κι άλλοι τέτοιοι θαυματουργοί, που ήτανε και σπουδαίοι φιλόσοφοι, δεν μπορέσανε να τους κάνουνε να πιστέψουνε κάποια πράγματα πολὺ πιστευτά, και θα πιστεύανε ένα τέτοιο τερατολόγημα; Γι᾿ αυτὸ ο Χριστὸς γεννήθηκε ανάμεσα σε απλοὺς ανθρώπους, ανάμεσα σε απονήρευτους τσοπάνηδες, μέσα σε μία σπηλιά, μέσα στο παχνί, που τρώγανε τα βόδια. </span></strong></em><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>Κανένας δεν τον πήρε είδηση, μέσα σε εκείνον τον απέραντο κόσμο, που εξουσιάζανε οι ρωμαίοι, για τούτο είχε πει ο προφήτης Γεδεών, πως θα κατέβαινε ήσυχα στον κόσμο, όπως κατεβαίνει η δροσιὰ απάνω στο μπουμπούκι του λουλουδιού, «ὡς ὑετὸς ἐπὶ πόκον». </span></strong></em></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><a href="" name="more" style="font-family: Verdana,sans-serif;"></a></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>Ανάμεσα σε τόσες μυριάδες νεογέννητα παιδιά, ποιος να πάρει είδηση το πιο πτωχὸ απὸ τα πτωχά, εκείνο που γεννήθηκε όχι σε καλύβι, όχι σε στρούγκα, αλλὰ σε μία σπηλιά; Και κείνη ξένη, γιατὶ την είχανε οι τσομπαναρέοι να σταλιάζουνε τα πρόβατά τους.</span></strong></em></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>Το «ὑπερεξαίσιον καί φρικτὸν μυστήριον» της Γεννήσεως του Χριστού έγινε τον καιρὸ που βασίλευε </span></strong></em><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>ένας μοναχὰ αυτοκράτορας απάνω στη γη, ο Άγουστος, ο ανιψιὸς του Καίσαρα, ύστερα απὸ μεγάλη ταραχὴ και αιματοχυσία ανάμεσα στον Αντώνιο απὸ τη μία μεριά, και στον Βρούτο και τον Κάσσιο απὸ την άλλη. Τότε γεννήθηκε κι ο ένας και μοναχὸς πνευματικὸς βασιλιάς, ο Χριστός. Κι᾿ αυτὸ το λέγει η ποιήτρια Κασσιανὴ στο δοξαστικὸ που σύνθεσε, και που το ψέλνουνε κατὰ τον Εσπερινό των Χριστουγέννων: «Αὐγούστου μοναρχήσαντος ἐπὶ τῆς γῆς, ἡ πολυαρχία τῶν ἄνθρωπων ἐπαύσατο. Καὶ Σοῦ ἐνανθρωπήσαντος ἐκ τῆς ἁγνῆς ἡ πολυθεΐα τῶν εἰδώλων κατήργηται. Ὑπὸ μίαν βασιλείαν ἐγκόσμιον αἱ πόλεις γεγένηνται. Καὶ εἰς μίαν δεσποτείαν Θεότητος τὰ ἔθνη ἐπίστευσαν…».</span></strong></em></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>Τη Γέννηση του Χριστού την προφητέψανε οι Προφήτες. Πρώτος απ᾿ όλους την προφήτεψε ο πατριάρχης Ιακώβ, τη μέρα που ευλόγησε τους δώδεκα υιούς του, και είπε στον Ιούδα «δεν θα λείψει άρχοντας απὸ τον Ιούδα μήτε βασιλιὰς απὸ το αίμα του, ως που να έλθει εκείνος, για τον όποιον είναι γραμμένο να βασιλεύει απάν᾿ απ᾿ όλους, κι αυτὸν τον περιμένουμε όλα τα έθνη». Ως τον καιρὸ που γεννήθηκε ο Χριστός, οι Ιουδαίοι, το γένος του Ιούδα, είχανε άρχοντες, δηλαδὴ κριτὲς και αρχιερείς, που ήτανε κ᾿ οι πολιτικοὶ άρχοντές τους. Αλλὰ τότε για πρώτη φορὰ έγινε άρχοντας της Ιουδαίας ο Ηρώδης, που ήτανε εθνικός και έβαλε αρχιερέα τον Ανάνιλον «αλλογενή», ενώ οι αρχιερείς είχανε πάντα μητέρα Ιουδαία. Τελευταίος Ιουδαίος αρχιερεὺς στάθηκε ο Υρκανός. Και οι άλλοι προφήτες προφητέψανε τη Γέννηση του Χριστού, προπάντων ο Ησαΐας. Τη Γέννηση του Χριστού τη λένε οι υμνωδοὶ «τὸ πρὸ αἰώνων ἀπόκρυφον καὶ Ἀγγέλοις ἄγνωστον μυστήριον», κατὰ τα λόγια του Παύλου που γράφει: «Ἐμοὶ τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων τῶν ἁγίων ἐδόθη ἡ χάρις αὐτὴ ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγελίσασθαι τὸν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ καὶ φωτίσαι πάντας τίς ἡ οἰκονομία τοῦ μυστηρίου τὸν ἀποκεκρυμμένου ἀπὸ τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τὰ πάντα κτίσαντι διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διὰ τῆς ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. γ´ 8-10). Ο απόστολος Παύλος λέγει, πως αυτὸ το μυστήριο δεν το γνωρίζανε καθαρὰ και με σαφήνεια ούτε οι Άγγελοι, γι᾿ αυτὸ ο αρχάγγελος Γαβριὴλ με τρόμο το είπε στην Παναγία. Και στους Κολασσαείς γράφοντας ο θεόγλωσσος Παύλος, λέγει: «Τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν, νυνὶ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, οἷς ἠθέλησε ὁ Θεὸς γνωρίσαι τὶς ὁ πλοῦτος, τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὃς ἐστὶ Χριστὸς ἐν ἡμῖν ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης». Λέγει, πως φανερώθηκε αυτὸ το μυστήριο στους Αγίους, που θέλησε ο Θεὸς να το μάθουνε, και αυτοὶ θα το διδάσκανε στα έθνη; στους ειδωλολάτρες, που προσκυνούσανε για θεοὺς πέτρες και ζώα και διάφορα αλλὰ κτίσματα.</span></strong></em></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>Εξακόσια χρόνια προ Χριστού ο βασιλιὰς Ναβουχοδονόσορ είδε στο όνειρό του, πως βρέθηκε μπροστά του ένα θεόρατο φοβερὸ άγαλμα, καμωμένο απὸ χρυσάφι, ασήμι, χάλκωμα, σίδερο και σεντέφι: Κι άξαφνα ένας βράχος ξεκόλλησε απὸ ένα βουνὸ και χτύπησε το άγαλμα και το ‘κανε σκόνη. Και σηκώθηκε ένας δυνατὸς άνεμος και σκόρπισε τη σκόνη, και δεν απόμεινε τίποτα. Ο βράχος όμως που τσάκισε το άγαλμα έγινε ένα μεγάλο βουνό, και σκέπασε όλη τη γη. Τότε ο βασιλιὰς φώναξε τον προφήτη Δανιὴλ και ζήτησε να τού εξηγήσει το όνειρο.</span></strong></em></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>Κι ο Δανιὴλ το εξήγησε καταλεπτώς, λέγοντας πως τα διάφορα μέρη του αγάλματος ήτανε οι διάφορες βασιλείες, που θα περνούσανε απὸ τον κόσμο ύστερα απὸ τον Ναβουχοδονόσορα και πως στο τέλος ο Θεὸς θα αναστήσει κάποια βασιλεία που θα καταλύσει όλες τις βασιλείες, όπως ο βράχος που είχε δει στο ενύπνιο του εξαφάνισε το άγαλμα με τα πολλὰ συστατικά του: «Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν βασελέων ἐκείνων, ἀναστήσει ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν, ἥτις εἰς τοὺς αἰῶνας οὐ διαφθαρήσεται», «κάποιο βασίλειο, λέγει, που δεν θα καταλυθεί ποτὲ στους αιώνες των αιώνων».</span></strong></em></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>Αυτή η βασιλεία η αιώνια, η άφθαρτη, είναι η βασιλεία του Χριστού, η βασιλεία της αγάπης στις ψυχὲς των ανθρώπων και ιδρύθηκε με την αγία Γέννηση του Κυρίου που γιορτάζουμε σήμερα. Και επειδή είναι τέτοια βασιλεία, γι᾿ αυτὸ θα είναι αιώνια, γι᾿ αυτὸ δεν θα χαλάσει ποτέ, όπως γίνεται με τις άλλες επίγειες και υλικὲς βασιλείες. Όπως ο βράχος μεγάλωνε κι έγινε όρος μέγα και σκέπασε τη γη, έτσι και το κήρυγμα του Ευαγγελίου ξαπλώθηκε σ᾿ όλη την οικουμένη, με το κήρυγμα των Αποστόλων: «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν».</span></strong></em></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>Ώστε βγήκε αληθινὴ η αρχαιότερη προφητεία του Ιακώβ, πως σαν πάψει η εγκόσμια εξουσία των Ιουδαίων, θα έρθει στον κόσμο εκείνος που προορίστηκε, «ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν».</span></strong></em></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>Σημείωσε πως οι Εβραίοι πιστεύανε πως η φυλή τους μονάχα ήταν βλογημένη, και πως ο Θεὸς φρόντιζε μονάχα γι᾿ αυτή, και πως οι άλλοι λαοί, «τα έθνη», ήταν καταραμένα και μολυσμένα κι ανάξια να δεχτούν τη φώτιση τού Θεού. Λοιπὸν είναι παράξενο να μιλά η προφητεία του Ιακώβ για τα έθνη, για τους ειδωλολάτρες θα περιμένουν τον Μεσσία να τους σώσει και μάλιστα να μη λέει καν πως τον αναμενόμενο Σωτήρα τον περιμένανε οι Ιουδαίοι μαζὶ με τα έθνη, αλλὰ να λέει πως τον περιμένανε μονάχα οι εθνικοί: «και αυτὸς προσδοκία εθνών». Όπως κι έγινε. Γιατί, τη βασιλεία που ίδρυσε ο Χριστὸς στον κόσμο, τη θεμελίωσαν μεν οι απόστολοι, που ήταν Ιουδαίοι, αλλὰ την ξαπλώσανε και την στερεώσανε με τους αγώνες τους και με το αίμα τους οι άλλες φυλές, «τα έθνη».</span></strong></em></span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-size: small;"><em style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span>Είναι ολότελα ακατανόητο, για το πνεύμα μας, το ότι κατέβηκε ο Θεὸς ανάμεσά μας σαν άνθρωπος συνηθισμένος και μάλιστα σαν ο φτωχότερος απὸ τους φτωχούς. Αυτή τη μακροθυμία μονάχα άγιες ψυχὲς είναι σε θέση να τη νιώσουνε αληθινά, και να κλάψουνε απὸ κατάνυξη…</span></strong></em></span></div><em><br />
</em>Σαν σήμεραhttp://www.blogger.com/profile/04558839125005924185noreply@blogger.com