Παγκόσμια Ημέρα Χαιρετισμού
Η 21η Νοεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Χαιρετισμού (World Hello Day) το 1973 από τους Μπράιαν και Μάικλ ΜακΚόμακ από το Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνιας, με αφορμή την ισραηλινοαραβική διαμάχη.
Για να συμμετάσχει κάποιος στον εορτασμό θα πρέπει να απευθύνει χαιρετισμό σε τουλάχιστον 10 άγνωστους συνανθρώπους του. Στόχος τους, η γιορτή να αποκτήσει παγκόσμιο χαρακτήρα και να συντελέσει στη συμφιλίωση των ανθρώπων. Σήμερα, η Παγκόσμια Ημέρα Χαιρετισμού εορτάζεται σε 180 χώρεςΠαγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης
Η Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, που ελήφθη το 1996. Στόχος της, να ενθαρρύνει τις ανταλλαγές τηλεοπτικών προγραμμάτων μεταξύ των χωρών και ιδιαίτερα εκείνων που σχετίζονται με την ειρήνη, την ασφάλεια, τον πολιτισμό την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.
Παγκόσμια Μέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων
‘Προλαμβάνοντας τους τραυματισμούς από τροχαία: μια προοπτική Δημόσιας Υγείας για την Ευρώπη’.
Παγκόσμια Μέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων
- Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο αριθμός των ανθρώπων που σκοτώνονται σε τροχαία κάθε χρόνο υπολογίζεται σε περίπου 1,2 εκατομμύρια, ενώ ο αριθμός τραυματισμών μπορεί να είναι και ως 50 εκατομμύρια… χωρίς αυξημένες προσπάθειες και νέες πρωτοβουλίες, ο συνολικός αριθμός θανάτων και τραυματισμών από τροχαία προβλέπεται να αυξηθεί περίπου 65% μεταξύ του 2000 και 2020 παγκοσμίως, και στις χώρες χαμηλού – μεσαίου εισοδήματος οι θάνατοι αναμένονται να αυξηθούν μέχρι 80%. - η πλειοψηφία αυτών των θανάτων μεταξύ των ‘ευάλωτων χρηστών του οδικού δικτύου’.
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO), 2004‘Προλαμβάνοντας τους τραυματισμούς από τροχαία: μια προοπτική Δημόσιας Υγείας για την Ευρώπη’.
Από το 2005 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων των Τροχαίων Δυστυχημάτων (απόφαση Γενικής Συνέλευσης ΟΗΕ 60/5, 26 Οκτώβρη 2005) και κάλεσε τις κυβερνήσεις των χωρών μελών να την αναγνωρίσουν και αυτές. Τέσσερα χρόνια, μετά και αφού έχουν προστεθεί εκατομμύρια νεκρών και αναπήρων τίποτα δεν έχει γίνει προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί λοιπόν δεν υιοθετείται μια τέτοια φαινομενικά «χωρίς κόστος» απόφαση; Ξέρουμε ότι ο θάνατος σε τροχαίο δεν αποτελεί πλέον είδηση (με εξαίρεση τα πολύνεκρα η κάποια που πληρούν τις προδιαγραφές της «μακάβριας» είδησης). Ξέρουμε ότι την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Και τα θύματα των τροχαίων δεν ανήκουν σ αυτούς. Στη δημόσια σφαίρα δεν υπάρχει χώρος γι αυτούς που έχασαν ανθρώπους τους η μέλος του σώματος τους η ικανότητες τους από τροχαίο. Αυτό απαιτεί η εύρυθμη και χωρίς ενοχές λειτουργία της κοινωνίας.
Ωστόσο κάτι φαίνεται να αλλάζει: το 1993 ξεκίνησε στην Ευρώπη η πραγματοποίηση εκδηλώσεων από την Eυρωπαϊκή Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων (FEVR) και σύντομα επεκτάθηκε σε όλες τις ηπείρους από ανάλογες οργανώσεις. Το 2003 ο Π.Ο.Υγείας υιοθέτησε αυτήν την πρόταση και το 2005 αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ (η τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου). 